خداشناسی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 78

عبادت و سجده تكويني كل موجودات (153)

تسبيـح مـوجـودات عالم حقيقـي است يا مجـازي؟

«سَبَّـحَ لِلّـهِ مـا فِـي السَّمـواتِ وَ الاَْرْضِ»

«هـر چـه در آسمــان‌ها و زميـن است تسبيــح خــدا مي‌گــويـد!» (1 / حـديـد)

تسبيح، به معناي منزه داشتن است و منزه داشتن خدا به اين است كه هر چيزي را كه مستلزم نقص و حاجت و ناسازگاري با ساحت كمال او باشد از ساحت او نفي كني.

تمامي موجوداتي كه در آسمانها و زمين هستند و تمامي عالم، خداي‌سبحان را منــزه مي‌دارنــد و مــراد بــه تسبيــح خــداي‌تعــالي حقيقــت معنــاي تسبيح است، نه ايـن كــه خـواستــه بـاشــد بـه طـور مجـاز نسبـت تسبيـح بـه آن‌هـا داده بـاشـد.

(154) خداشناسي

موجودات عالم چه عقلاء و چه غير عقلاء، همه خدا را به تمام معني كلمه و به حقيقت معني كلمه تسبيح مي‌گويند. پس تسبيح تمامي موجوداتي كه در آسمانها و زمين هستند تسبيح با زبان و تنزيه به حقيقت معناي كلمه است، هر چند كه ما زبان آن‌ها را نفهميم، نفهميدن ما دليل بر اين نيست كه مثلاً جمادات زبان ندارند، قران كريم تصريح دارد بـر ايـــن كــه تمــامـي مــوجــودات زبــان دارنــــد.(1)

تسبيــح ذاتـي و زبـاني مــوجـودات