خداشناسی از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 83

بخواهيم او را ستايش صحيح و بي‌اشكال كرده باشيم، بايد قبلاً او را منزه از تحديد و تقدير خود كنيم و اعلام بداريم كه پروردگارا تو منزه از آني كه به تحديد و تقدير فهم ما محدود شوي. اما مُخلَصين از بندگان او كه حمد آنان را خداي‌تعالي در قرآن حكايت كرده، آنان حمد خود را حمد خدا و وصف خود را وصف او قرار داده‌اند، براي اينكه خـداونـد ايشان را خـالص براي خود كرده است.

آنچه كه ادب بندگي اقتضاء دارد، اين است كه بنده خدا پروردگار خود را به همان ثنايي ثنا گويد كه خود خدا خود را بدان ستوده و از آن تجاوز نكند. بنده او لايق آن نبود كه او را حمد گويد و فعلاً كه مي‌گويد، به تعليم و اجازه خود اوست، او دستـور داده است كه بنده‌اش بگويد: اَلْحَمْدُلِلّه!(1)

(164) خداشناسي

فصل هفتم:ربوبيّت و خالقيّت

مفهــوم رب العــالميـن و اختـلاف شــرك و تــوحيــد

رب العالمين چيست؟

«قـــالَ فِـــرْعَـــوْنُ وَ مـــا رَبُّ الْعــــالَميـــــنَ؟»

«فـرعون گفت: رب العالمين چيست؟» (23 / شعرا)

-165