- پیشگفتار 1
- اشاره 3
- مقدمه 3
- 1- سیر کلی مباحث کتاب 3
- 2- فضیلت معرفه الله و آثار آن 4
- بخش اول: اثبات آفریدگار و نیاز به معرفت فطری 9
- اشاره 9
- مرحله اول: اثبات آفریدگار از راه سیر آفاقی 10
- مرحله دوم: اثبات آفریدگار از راه سیر انفسی 14
- اشاره 18
- بخش دوم: معرفه الله و مراحل آن 18
- اشاره 21
- مرحله اول: معرفت فطری (تعریف خدا) 21
- فصل اول: موقف تعریف 23
- فصل دوم: حاصل تعریف (ویژگی های فطرت) 29
- فصل سوم: مکتب «توصیف» و «تعبیر» در اسما و صفات الهی 41
- فصل چهارم: الهیات «اثباتی»، «سلبی» و «فطری» 47
- اشاره 53
- مرحله دوم: راه های تذکر و یادآوری معرفت فطری 53
- فصل اول: انقطاع 55
- فصل دوم: آیات 57
- اشاره 57
- احتجاج در خداشناسی دینی و نقش آیات در آن 60
- فصل سوم: عبادت 71
- مرحله سوم: تسلیم و ایمان در خداشناسی دینی 75
- اشاره 75
- اشاره 79
- فصل اول: موانع و دواعی تسلیم 79
- 1- ارتباط اراده با دواعی و سائقه ها 79
- 2- ارتباط اراده و اخلاق با اعتقاد و عمل 81
- 3- موانع تسلیم در قرآن 82
- فصل دوم: حاصل تسلیم 89
- اشاره 89
- 1- معانی ایمان 90
- 2- ویژگی های روح ایمان 91
- 3- ایمان و قلب 92
- 4- ایمان و عمل 93
- 5- درجات ایمان 94
- روش استفاده از آیات و احادیث در خداشناسی فطری؛ و حقّانیّت فطرت 97
- معرفت عدل (معرفت عدل الهی) 102
- اشاره 102
- مقدمه 103
- فصل اول: مفهوم عدل خدا 107
- فصل دوم: حُسن و قُبح عقلی و ارتباط آن با عدل خدا 116
- فصل سوم: دلیل عدل خدا 123
- اشاره 126
- فصل چهارم: جبر و اختیار و ارتباط آن با عدل خدا 126
- اشاره 127
- 1. نظریه جبر 127
- نظریه جبر و نقد آن 127
- 2. دلایل نظریه جبر و نقد آن 130
- 3. جبر علّی و نقد آن 135
- فصل پنجم: نظریه ی تفویض و ارتباط آن با عدل خدا 140
- 1. معانی تفویض 140
- اشاره 140
- 2. دلایل نظریه ی تفویض و نقد آن 142
- 3. معنای قدریه 146
- فصل ششم: امر بین الأمرین و اثبات آن 149
- اشاره 155
- فصل هفتم: قضا و قدر و ارتباط آن با عدل خدا 155
- 1. ایمان و رضایت به قضا و قدر و آثار آن 156
- 2. نهی از تکلّف در قضا و قدر 160
- 3. مفهوم قضا و قدر 161
- 4. اقسام قدر و قضا 162
- اشاره 162
- 4/1. قدر و قضای تشریعی 163
- 4/2. قدر و قضای تکوینی و ارتباط آن با اختیار انسان 164
- فصل هشتم: بداء 167
- اشاره 167
- 1. مفهوم بداء 167
- 2. دلایل عقلی بداء 172
- 3. بداء و علم ازلی 173
- 4. آثار آموزه ی بداء 174
- اشاره 174
- 4/1. خداشناسی 174
- 4/2. پیامبرشناسی و امام شناسی 175
- 4/3. انسان شناسی 175
- 5. اسباب بداء 176
- فصل نهم: شرور و ارتباط آن با عدل خدا 179
- اشاره 179
- 1. مفهوم شرّ 180
- 2/1. شرور کیفری 183
- 2. حکمت شرور 183
- اشاره 183
- 2/2. شرور غیر کیفری 187
- 2/3. جمع بندی بحث 188
- 3. رویکرد کلام جدید به شرور و نقد آن 191
- اشاره 193
- فصل دهم: سعادت انسان و ارتباط آن با عدل خدا 193
- 1. مفهوم سعادت و شقاوت 194
- 2. ارتباط تقدیر سعادت با عدل خدا 200
- منابع (معرفت توحید) 204
- منابع (معرفت عدل الهی) 207
1- 1 و 2_ برای نمونه: «یا ایُّها الَّذینَ آمَنوا آمِنوا باللهِ و رَسولِه». (نساء/ 136) ایمانِ اول به معنای اقرار، و ایمان دوم به معنای تصدیق قلبی است و معنای آیه چنین است: ای کسانی که به حقانیت دین خدا اقرار نموده اید، قلباً نیز آن را تصدیق نمایید. همچنین ر. ک: بحارالانوار 68/ 273. در آن حدیث، آیات دیگری نیز در این باره بیان شده است.
2-
3- برای نمونه: «ما کانَ الله لِیُضیع ایمانَکُم». (بقره/143) پس از تعویض قبله، مسلمانان از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) سؤال نمودند که: آیا نمازهای ما به سمت بیت المقدس باطل شده است؟ در جواب آیه مذکور نازل شد. ر.ک: بحارالانوار 68/ 274 و 69/ 77 و 78.
4- برای نمونه ر.ک: بحارالانوار 68/ 262، سطر آخر و ص 270، ح 26 و ص 277 و 299، ح 2 و ج 69/ 73.
5- برای نمونه ر.ک: بحار الانوار 68/256، 259، 296 و ج 69/63، ح 7 و ص 73، ح 28.
6- ر.ک: روایاتی که در مورد صفات مؤمنین بیان شده است از جمله بحارالانوار 68/ 149، باب صفات الشیعه.
7- ر. ک: بحارالانوار 68/ 225، باب الفرق بین الایمان و الاسلام. در این باب غیر از آیات قرآن 56 حدیث نقل شده است. و بحار الانوار 69/18 باب أن العمل جزء الایمان، غیر از آیات، 30 روایت نقل شده است. اکثر این احادیث شاهدِ معنای مذکور می باشد.
در منابع اسلامی، ایمان به معنای فوق، با مسئله دیگری به نام «روح ایمان» قرین شده است. بدین بیان که به تناسب ایمان مؤمن، خداوند قلب او را مورد عنایت و امداد قرار داده و نورانیت و انشراح، سکینه و تقوا و روشنی و یقین را بر قلب و جانش می تاباند و مؤمن را از حقیقتی نورانی و روحانی موسوم به «روح ایمان» بهره مند می گرداند.
در این بخش از سخن، بیش از هر چیز بر این دو موضوع یعنی ایمان مؤمن و روح ایمان، تأکید خواهیم داشت. یکی از این دو، فعل آدمی و دیگری صنع خداست. یکی بر اساس وضعیت روحی انسان و اختیار او شکل می گیرد، و دیگری از ناحیه خدا افاضه می گردد.
2- ویژگی های روح ایمان
روح ایمان صنع خداست:
قُلْتُ لِاَبِی عَبْدِالله (علیه السلام): «اولئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوْبِهِمُ الْإِیْمانَ»(1)، هَلْ لَهُمْ فیما کَتَبَ فِی قُلُوْبِهِمْ صُنْعٌ؟ قال: لا.(2)
از امام صادق (علیه السلام) در پیرامون این آیه: «خدا در قلب های آنان ایمان را نگاشته است«سؤال نمودم که: آیا خود مؤمنین در نگاشته شدن ایمان نقشی دارند؟
امام (علیه السلام) فرمود: خیر.
روح ایمان، تأیید و حمایت خداوند از بنده مؤمن خویش است:
«اُولئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوْبِهِمُ الْإِیْمانَ وَ أَیَّدَهُمْ بِرُوح مِنْه.»(3)
آنان کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه دلهایشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آن ها را تأیید [و تقویت] کرده است.
روح ایمان، آرامش و تسکینی است که از ناحیه خدا بر قلب مؤمن نازل می شود.
«هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکِیْنَهَ فِی قُلُوْبِ الْمُؤْمِنیْن لِیَزْدادُوا أیماناً مَعَ أیمانِهِم»(4)
او کسی است که آرامش را در دلهای مؤمنان نازل کرد تا ایمانی بر ایمانشان بیفزاید.