توحید و اسماء و صفات صفحه 29

او راه میپوید و از شرک و باطل دوری میجوید، با فطرت خود هماهنگ بوده، از آن انحرافی ندارد؛ ولی کسی که شرک میورزد و باطل را پیروی میکند، از فطرت خویش منحرف گردیده است.

ب) در روایات، آیه شریفه به توحید تفسیر گردیده و با آیه فطرت همسان گرفته شده است.

امام باقر (علیه السلام) درباره این آیه فرمود :

الْحَنِیفِیَّهُ مِنَ الْفِطْرَهِ الَّتِی فَطَرَ اللَّهُ النَّاسَ عَلَیْهَا لاَ تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ. و قَالَ : فَطَرَهُمْ عَلَی الْم_َعْرِفَهِ بِه. (1)

«حنیف» بودن ناشی از فطرتی است که خداوند، مردم را بر آن سرشته است؛ هیچ تغییر و تبدیلی برای خلق خدا نیست. فرمود: خداوند آنها را بر معرفت خویش مفطور کرده است.

و در تفسیر آیه شریفه فطرت آمده است :

فَطَرَهُمْ عَلَی التَّوْحِیدِ. (2)

خداوند آنها را بر توحید سرشته است.

3. خلاصه درس دوم

Ë بر اساس آیات قرآن کریم، معرفت خدای تعالی فطری بشر است.

Ë فطرت در اصل، به معنای شروع کردن و پدید آورد شیء یا آشکار کردن و شکفتن و خلق کردن است.

Ë مراد از فطرت، معرفت خدای تعالی و تسلیم، در برابر اوست که بشر از ابتدای خلقت به آن سرشته شده است.