براهین جهان شناختی از دیدگاه ابن سینا و آکویناس صفحه 30

رمضان سال 428 قمری(1)/ 1037 میلادی(2) در نزدیکی همدان رخ در نقاب خاک کشید و در همدان ایران مدفون گردید(3).

حاصل عمرکوتاهش، تربیت شاگردان مبرز و نگارش آثار گران سنگ بود؛ آثاری هم چون « شفا»، « اشارات»، « نجات»، « قانون» و ده ها نبشته بی بدیل دیگر که به سرعت دروازه های علمی جهان را پشت سرنهاد و تا قلب اروپا، مراکز علمی را روشن کرد؛ به گونه ای که از آن زمان تاکنون، گذر قرن ها نتوانسته است مانع جلوه بی بدیل آثار نابغه شرق در مراکز علمی و دانشگاهی جهان گردد. شاگردان نامداری هم چون: بهمنیار، ابوعبید جوزجانی، ابوعبدالله معصومی، و ابوالحسن علی نسائی و دیگران، که هرکدام به سهم خود اندیشه او را بسط و گسترش دادند.

ب) تسلط ابن سینا بر آرای گوناگون علمی و معرفتی

تسلط شیخ الرئیس بر حوزه های مختلف علمی و معرفتی، نمونه و نمایان بود. از ریاضیات، ادب، منطق، فلسفه و عرفان و تفسیر گرفته تا حوزه طب و طبابت علمی و عملی و تا دیگر علوم و فنون.

او در معالجه بیماران، تجربه های بس گران سنگی داشت و در نظر داشت همه این تجربه ها را تدوین کند و در کتاب قانون بیاورد، اما چون تجربیات طبی اش را در اوراق پراکنده نوشته بود، پیش از اتمام کتاب قانون، ضایع شد و آن چه که در نظر داشت، عملی نگردید.(4)

1- (1) ابن خلکان، وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان، ج 1، ص 167 و ابن ابی اصیبعه، طبقات الاطباء، ص 445 و بیهقی، تتمه صوان الحکمه، ص 43 و کشف الظنون، ج 2، ص 6.
2- (2) هانری کوربن، تاریخ فلسفه اسلامی، پیشین، ص 240.
3- (3) قفطی، تاریخ الحکماء، ص 570 و عبدالرحمن بدوی، موسوعه الفلسفه، ص 43.
4- (4) همان ص 567.