پیش از آغاز جنگ نهروان هم امام علی (علیه السلام) صعصعه را برای مذاکره و نصیحت خوارج به میان آنان فرستاد.(1)
او در این گفتگو به پیروی از امام علی(علیه السلام)تأکید کرد. متن گفتگوی صعصعه با خوارج، در کتاب الاختصاص نوشته شیخ مفید آمده است.(2)
شفاعت مُنذِر بن جارود
مُنذِر بن جارود که از سوی امام علی (علیه السلام) به ریاست منطقه ای فرستاده شده بود، مالی را از بیتالمال برداشت. امام علی(علیه السلام)او را زندانی کرد؛ اما با واسطه گری صعصعه، منذر را آزاد کرد.(3) بر اساس گزارش الغارات صعصعه به امام علی گفت: خواهر منذر بن جارود هر روز برای برادرش گریه می کند. او را آزاد کن و من آنچه برداشته را ضمانت می کنم. امام علی (علیه السلام) پاسخ داد: نیازی به ضمانت نیست. او سوگند بخورد که مالی را برنداشته است؛ آزادش می کنم.(4)
مخالفت با معاویه
به گفته کَشّی در معرفهالرجال، در صلح امام حسن (علیه السلام) با معاویه، صعصعه از کسانی بود که امام حسن (علیه السلام) برای او اَمان گرفت.(5)
پس از صلح امام حسن(علیه السلام)، معاویه در کوفه صعصعه را دید و به او گفت: به خدا سوگند دوست نداشتم تو در امان من باشی. صعصعه در پاسخ او گفت: به خدا سوگند! من نیز دوست نداشتم تو را با این نام صدا کنم؛ سپس به معاویه با عنوان خلیفه سلام کرد.
1- - شیخ مفید، الاختصاص، 1413ق، ص121.
2- - شیخ مفید، الاختصاص، 1413ق، ص121.
3- - مجلسی، بحارالأنوار، 1403ق، ج34، ص323.
4- - ثقفی، الغارات، 1395ق، ج2، ص897.
5- - کشی، اختیار معرفه الرجال، 1363ش، ج1، ص285.