چرا نماز بخوانیم صفحه 66

تو می رو ، که بر باد پایی سوار

(سعدی - بوستان )

غذای روح

اما در هر حال ، نتیجه ای که از تامل در مباحث مطرح شده می توان آن را به وضوح دریافت ، و مخصوصا پس از شناخت ابعاد مختلف وجودی خود به آن پی برد ، نیاز و اقتضائات دائمی روح آدمی است که چون تن مادی ، همواره محتاج غذا می باشد که در این جا قطعا این غذا ، از سنخ قدسی و معنوی است و حالتی ویژه و مخصوص به خود دارد .

روح انسان همواره باید به نحو مطلوب ، تغذیه گردد و به ریاضات و عبادات ، تزکیه شود . عبادت ، غذای روح آدمی است که بی آن ، روح ، رو به ضعف می گراید و ناتوان می نماید . روحی که به طریق عبادت با عالم پاک ابدیت مرتبط نباشد ، مهجور و متروک می ماند ، از رشد و نمو و قد کشیدن و بارور شدن و شکوفا شدن و میوه دادن ، باز می ماند :

چون که هر جز وی ، بجوید ارتفاق

چون بود جان عزیز ، اندر فراق

گوید ای اجزاء ! پست فرشی ام

غربت من تلخ تر ، چون عرشی ام

میل تن در سبزه و آب روان