- پیشگفتار 1
- مقدمه 2
- اعتبار سند دعاء 7
- «الله» جل جلاله 8
- عرفان و معرفت 14
- نفس 22
- نفس لوامه 28
- نفس مطمئنه 29
- رسول 33
- نبی و نبوت 33
- حجت 35
- ضلال و ضلالت 37
- دین 42
- تفسیر دعاء 44
- اللهم عرفنی نفسک فانک ان لم تعرفنی نفسک لم أعرف نبیک 45
- نتیجه 51
- اللهم عرفنی رسولک فانک ان لم تعرفنی رسولک لم أعرف حجتک 54
- اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی 57
- نتیجه 64
- بحث کلی پیرامون دعاء 66
کودک است که اگر او را از شیر بازگیری، باز گرفته می شود.
چه بسا نیک جلوه می کند برای آدم لذتی که کشنده او است، از آن جهت که نمی داند سمّ در چربی است. و مخالفت کن نفس و شیطان را و نافرمانی کن آنها را و اگر تو را خالصانه خیر خواهم نمایند، آنها را متهم بشمار.
[4] کافی و وسایل، باب جهاد با نفس.
[5] نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه42.
[6] سوره یوسف، آیه53.
[7] کافی و وسایل، باب جهاد اکبر.
نفس لوامه
«نفس لوّامه» عبارت است از نفسی که صاحب خود را بر گناهی که از او صادر شده و بر آنچه از منافع حقیقی و کمالات انسانی و درجات اخروی از او فوت می شود ملامت می نماید.
و این از علائم ایمان است که اگر از شخص گناهی صادر شود و پشیمان نگردد، به حکم «من لم یندم علی ذنب ارتکبه فلیس بمؤمن [1] کسی که پشیمان نشود از گناهی که مرتکب شده مؤمن نیست». و اگر پشیمان شود لازم آن، ملامت و سرزنش نفس است بر گناهی که از او صادر شده است.
و نیز در روایت است که مؤمن گناه خود را مانند صخره و سنگ بزرگی می بیند که می ترسد بر او فرود آید، و منافق گناه را مثل مگسی می بیند که بر بینی او نشسته باشد.