اصول عقاید ( توحید ) صفحه 30

امّا اگر این خانه بزرگ ((جهان هستی ))، حساب و هدفی دارد و صاحبش برای هر چیز اندازه ای مقدّر فرموده است : (قد جعل اللّه لکلّ شی ء قدرا)(50) و هیچ برگی از درخت نمی افتد، مگر با حساب و کتاب (و ما تَسقُط من وَرقهٍ الاّ یَعلمها)(51) پس من هم که جزیی از این جهان هستم ، باید خود را با خواست و رضای صاحب خانه ((خدا)) تطبیق دهم .

اگر هستی ، بی طرح و بی هدف و بی حساب است ، برای من هم دلیلی بر پذیرفتن نظم و تحمّل قید و بندها وجود ندارد .

انسانی که فرموده خدای خود را باور دارد که می فرماید : (ما کنّا عن الخلق غافلین )(52) ما از آفریده های خود غافل نیستیم . و عقیده دارد : (انّ ربّک لبالمرصاد)(53) پروردگار تو در کمینگاه است . چنین انسانی ، هرگز رفتار وکردار او با انسانی که چنین اعتقادی ندارد یکسان نیست .

تنها در جهان بینی الهی است که می توانیم انسانی مسئول و متعهّد باشیم ، زیرا زمانی مسئولیم که زیر نظر

باشیم ، و در مورد هستی مورد سؤ ال قرار گیریم .

به علاوه وقتی گفته می شود : انسان مسئول است ، هر مسئولی سائلی می خواهد، سائل ما کیست ؟ وقتی من معتقدم که کلّ هستی بی صاحب است ، پس در برابر چه کسی مسئولم ؟ اگر گفته شود : در برابر خلق . می گوییم خلق کیستند ؟ خلق هم موجوداتی مانند من هستند ؟ که در مقابل کسی مسئولیّتی ندارند .

آری از دیدگاه یک انسان مادّی ، تمام هستی بدون طرح قبلی است و به مرور زمان به این صورت در آمده وهمه انسان ها روبه نیستی می روند وبا مردن نابود می شوند . هدف دنیا رفاه وخوشی وسپس نابودی است . با این طرز تفکّر می توان گفت : چرا باشم و خودکشی نکنم ؟ من که پس از سال ها رنج ، نابود می شوم ، چرا زودتر خود را خلاص نکنم ؟

امّا جهان بینی الهی به انسان آرامش می بخشد، (الا بذکر اللّه تطمئنّ القلوب )(54) زیرا خداوند را بخشنده و مهربان و توبه پذیر می داند . خدایی که به نیکوکاران پاداش فراوانی می دهد و بسیار زود از بندگانش راضی می شود، ((یا سریع الرّضا)) .

هستی در جهان بینی الهی

آفرینش ، براساس لطف ورحمت الهی است . (کتب علی نفسه الرحمه )(55)