منشور جاوید جلد 1 صفحه 177

خداشناسی و دفتر آفرینش

بخشی از آیات قرآن ما را به تفکر و تدبر درباره نشانه های خدا در کتاب خلقت دعوت می کند و آن را شیوه شایسته خردمندان و متفکران و بیدار دلان می داند.(1) آیات در این زمینه به اندازه ای است که نمی توان یک دهم آن را در این صفحات منعکس نمود و ما فقط نمونه هایی را می آوریم، سپس در اهداف این قسم از آیات به بحث و گفت وگو می پردازیم. (إِنَّ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَالأَرض وَاخْتِلافِ اللَّیْل وَالنَّهار وَالْفُلْکَ الّتی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِما یَنْفَعُ النّاس وَما أَنْزَلَ اللّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ ماء فَأَحْیا بِهِ الأَرْض بَعْدَمَوتِها وَبَثَّ فِیها مِنْ کُلِّ دابَّه وَتَصْرِیفِ الرِّیاح وَالسَّحابِ المُسَخَّر بَیْنَ السَّماءِوَالأَرْض لآیات لِقَوم یَعْقِلُونَ).(2) «در آفرینش آسمان و زمین و گردش شب و روز و حرکت کشتی ها در دریا به سود مردم و بارانی که خدا از آسمان فرو می فرستد و زمین های مرده را زنده می کند و انواع جنبدگان که در روی زمین پخش کرده است و چرخش بادها و ابرهایی که در میان زمین و آسمان به کار گماشته شده اند،(در این امور) نشانه هایی برای خردمندان است». این آیه ما را به تدبیر و شناخت اموری دعوت می کند. 1. شناخت جهان از زمین و آسمان و گردش شب و روز.