منشور جاوید جلد 1 صفحه 210

1.(...وَما مِنْ إِله إِلاّ اللّه الواحِد القَهّار).(1) 2. (سُبْحانَهُ هُوَ اللّه الواحِد القَهّار).(2) 3. (وَهُوَ الواحِدُ الْقَهّار).(3) اکنون این پرسش مطرح می گردد که میان یگانگی و قاهریت چه رابطه ای وجود دارد. پاسخ قاهر و پیروز بودن خدا، گواه بر یگانگی او است، زیرا یک موجود محدود و نهایت پذیر، مقهور حدی است که بر آن حکم فرما است و نشانه مقهوریت او، همان یک رشته سلب هایی است که روی او انجام می گیرد و می گوییم: آن جسم آن جا نیست و آن پدیده در آن زمان نبوده است. بنابر این، مقهوریت است که مایه محدودیت می گردد و اگر موجودی از هر نظر غالب باشد و هیچ حدی بر او حکومت نکند، قطعاً نهایت ناپذیر می باشد و لازمه نهایت ناپذیری، همان تعدد بر نداری و یگانگی او است. و در حقیقت این گونه توصیف را می توان مشیر به همان دلیل عقلی دانست که هم اکنون از نظر خوانندگان گرامی گذشت.

پاسخ به سؤال دیگر

اگر وجود خدا پیراسته از توحید عددی است، در این صورت معنای آیه هایی که او را «اله واحد» می خوانند چیست؟ چنان که می فرماید:

1- [1] سوره ص، آیه 65: خدایی نیست جز خدای یکتا وغالب.
2- [2] سوره زمر، آیه 4: پیراسته است، او است خدایی یگانه و غالب.
3- [3] سوره رعد، آیه 16: و اوست یگانه و پیروز.