منشور جاوید جلد 1 صفحه 476

2. موسی و سلطه غیبی

2. موسی از جانب خدا مأمور می شود که عصای خود را بر کوه بزند تا دوازده چشمه به تعداد قبایل فرزندان اسرائیل از آن بیرون آید. چنان که می فرماید: (...اضْربْ بِعَصاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَهَ عَیْناً...).(1) «به موسی گفتیم: با عصای خود بر سنگ بزن تا دوازده چشمه از آن خارج گردد». در جای دیگر مأمور می شود که عصای خود را بر دریا بکوبد تا هر قسمتی از آب مانند کوهی شود که بنی اسرائیل از آن عبور کند. آن جا که می فرماید: (فَأَوحَیْنا إِلی مُوسی أَنِ اضْرِبْ بِعَصاکَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ وَکانَ کُلُّ فِرْق کَالطَّودِ الْعَظِیم).(2) «به موسی وحی کردیم که با عصای خود بر دریا بزند. او عصای خود را بر بخشی از آب زد، هر بخشی از آب به صورت کوهی در آمد». در این جا نمی توان اراده و خواست موسی و کوبیدن عصای او را در پیدایش چشمه ها و پدید آمدن کوهها بی دخالت دانست.

3. سلیمان نبی و سلطه غیبی

3. سلیمان نبی، از اولیای بزرگ خداست که دارای قدرت های غیبی گسترده ای بوده است. وی از این مواهب بزرگ الهی با جمله ( وَأُوتِینا مِنْ کُلِّ شَیْء)(3) تعبیر آورده است و در این سوره در آیه های 17_44 و سوره سبأ آیه 12، سوره انبیاء آیه 81 و سوره ص 36_40 تفصیل این مواهب آمده است که

1- [1] بقره (2) آیه 60.
2- [2] شعراء(26) آیه 63.
3- [3] نمل(27) آیه 16.