منشور جاوید جلد 6 صفحه 109

انجام گرفته وتحقّق هر مرحله ای پایه تحقّق مرحله بعد بوده است.

الف: دعوت های خصوصی وسرّی

پیامبر با ملاقاتهای خصوصی، توانست گروهی را به عنوان هسته مرکزی دعوت در آورد ودر این مورد تاریخ، اسامی گروهی را یادآور می شود وتنها ابن هشام در سیره خود متجاوز از پنجاه نفر اسم می برد که در سایه ملاقاتهای سرّی به آیین توحید گرویده بودند که در رأس آنها خدیجه و علی و زید بن حارثه و فرزندان مظعون به نام های عثمان و قدامه و عبداللّه هستند وشاید آیه:(وَ السّابِقُونَ السّابِقُونَ* أُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ) (واقعه/11_10) ناظر به این گروه باشد.

ب: دعوت خویشاوندان

پس از ایجاد یک هسته مرکزی برای آیین توحید، وقت آن رسید که به فرمان خدا، بستگان وخویشاوندان نزدیک خود را به آیین توحید دعوت کند ووضع طبیعی دعوت آیین نیز ایجاب می کرد که دعوت خویشاوندان بر دعوت همگانی مقدّم باشد; زیرا گرایش بستگان مصلح که از اسرار ورازهای درونی ونهانی انسان آگاهند، نشانه خلوص وپاکی دعوت است زیرا اگر او یک فرد غیر صالحی بود نمی توانست اعتماد چنین طبقه ای را به خود جلب کند; حتی ایمان همسر وی خدیجه، خود یکی از نشانه های پاکی وخلوص دعوت او است، چون انسان هرچه هم رازدار وکوشا در حفظ اسرار باشد، نمی تواند بسیاری ازمسائل درونی خود را از نزدیکان خود، خصوصاً همسرش پنهان بدارد. از این جهت پیامبر به دعوت نزدیکان اقدام کرد تا علاوه بر انجام وظیفه، گرایش این طبقه نشانه صدق وگواه پاکی او باشد.

گذشته از این، یک دعوت الهی واجتماعی، بی نیاز از یک جمعیت فداکار وجانباز در طریق اشاعه آن دعوت نیست، در این موقع بهترین گروه که می تواند این نقش را بر عهده بگیرد، بستگان انسان است که در سایه ایمان آمیخته به تعصّب