منشور جاوید جلد 6 صفحه 152

1- [1] به گواه جمله (لَقَدْ کِدْتَ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ): «نزدیک بود که تمایل پیدا کنی».

پیامبران الهی از آن نظر که بشر هستند گناه وخلاف وخطا ولغزش در باره آنان تصوّر می شود ودر مورد آیه، وسوسه وفتنه انگیزی مشرکان( او خدایان آنها را بپرستد تا آنان خدای او را بپرستند) می توانست در نفوس آنان اثر بگذارد.

امّا با توجّه به عصمت وتسدید الهی، همه نوع گناه ولغزش در باره آنان منتفی بوده، نه تنها لغزش عمدی وسهوی از آنان منتفی می باشد، بلکه قرب ونزدیکی بر آن در صفحه حیات آنان محکوم نیز به عدم است وآیات یاد شده متذکّر این دو نوع تصوّر در باره پیامبران می باشد واین که توای پیامبر از آن نظر که انسان وبشر هستی وسوسه آنان در این حد بود که در نفس تو چنین نزدیکی پدید آورد، وبا یک رشته محاسبات که مهم ترین آن نزدیک شدن آنان به آیین خدا بود، در فضای ذهن آن صحه گذاری، امّا با توجه به این که تو پیوسته در پوشش عصمت وتثبیت الهی وتسدید روح القدس قرار داری، هیچ یک از این مسائل پیش نیامد، وسرفراز از میدان نبرد فکری بیرون آمدی.

ما در کتاب «راز بزرگ رسالت» صفحه 0 37_ 376 پیرامون آیات یاد شده سخن گفته ایم ودر بخش عصمت پیامبر به تحلیل مفردات وجمله آیات خواهیم پرداخت.

2_ درخواست تبدیل قرآن

انتقاد قرآن از بتان وخدایان دروغین عرب، مایه خشمگینی مشرکان بود از این جهت از پیامبر درخواست کردند که قرآن دیگری بیاورد که در آن، این گونه نکوهشها از خدایان آنان نباشد.

این نوع پیشنهاد حاکی از آن است که درخواست کنندگان از مفهوم نبوت ووظیفه پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)آگاه نبودند.

پیامبر با نیروی مرموزی به نام «وحی» مجهز است که در پرتو آن آنچه را که از عالم غیب بر قلب او القا می شود، در اختیار مردم می گذارد یعنی وظیفه او جز این