منشور جاوید جلد 6 صفحه 194

نیست، سخن در اینجا است که از چه تاریخی باید پیروی کرد، و دفاتر و مکاتبات خود را با چه تاریخی باید،نگاشت وبه عبارت دیگر: چه حادثه ورویدادی را سرآغاز تاریخ قرار داد ورویدادهای آینده را با آن سنجید؟

پاسخ به این پرسش بسیار آسان است و آن بستگی دارد به این که ملّت چه ملّتی باشد، هرگاه ملّتی برای خود سوابق درخشان، تمدن وفرهنگ اصیل، مذهب وآیین مستقل، شخصیت های علمی وسیاسی بارز، وحوادث تکان دهنده وغرور آفرین داشته باشد و«قارچ وار» از زمین نروئیده وبسان برخی ازملّت های تازه به دوران رسیده بی اصل ونسب نباشد، در این صورت چنین ملّتی موظف است بزرگترین حادثه ای را که در حیات اجتماعی ومذهبی او رخ داده است، مبدأ تاریخ قرار دهد وهمه حوادث _ چه حوادثی را که قبل از آن رخ داده وچه حوادثی که بعداً رخ می دهد _ با آن بسنجند و از این طریق بر ملیت وشخصیت خود استحکام بخشند وخود را از طفیلیگری ودریوزگی وهضم وذوب در دیگر ملیت ها، باز دارند.

چرا هجرت مبدأ تاریخ قرار گرفت؟

در تاریخ ملّت اسلام شخصیتی بالاتر از شخصیت پیامبر اسلام وحادثه ای تکان دهنده تر وسودمندتر از حادثه هجرت نیست، زیرا با هجرت پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)، صفحه تاریخ بشریت ورق خورد وپیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم)ومسلمانان جهان از محیط پرخفقان به محیط مساعد وآزاد گام نهادند، و مردم بومی مدینه ازمسلمانان و قائد آنان به گرمی استقبال کردند وقدرت ونیروی خود را در اختیار آنان نهادند. چیزی نگذشت که در پرتو همین هجرت، اسلام در شبه جزیره برای خود تشکیلات سیاسی و نظامی پیدا کرد وپس از اندی به صورت حکومتی نیرومند در مجموع جهان در آمد، وتمدن بزرگی را پی ریزی کرد که چشم بشریت مانند آن را ندیده است واگر هجرت رخ نمی داد، اسلام در همان محیط مکه دفن می گردید وجهان بشریت از این فیض بزرگ محروم می ماند.