منشور جاوید جلد 6 صفحه 232

می بندند».

5_ «آنان که گفته اند که مسیح خود خدا است، کفر ورزیده اند (چگونه این سخن رامی گویند) در حالی که خود مسیح می گفت خدا را که پروردگار من وپروردگار شما است بپرستید؟ هر کسی برای خدا شرک قرار دهد، خدا بهشت را بر او حرام کرده وجایگاه او آتش است وبرای ستمگران یاری نیست.به طور مسلّم کسانی که گفته اند خدا یکی از سه تا است، کفر ورزیده اند خدایی جز خدای واحد نیست اگر از آنچه که می گویند دوری نجویند، به گروه کافر از آنان عذاب دردناکی می رسد چرا توبه نمی کنند و از او آمرزش نمی طلبند خداوند آمرزنده ومهربان است».

تفسیر آیات

اشاره

از ابعاد گسترده قرآن موضوع احتجاج باکافران ومشرکان واهل کتاب است. خواه جدالهائی که پیامبران پیشین با کافران اهل عصر خود انجام داده اند، وقرآن آنها را به عنوان «قصص پیامبران» نقل کرده است، یا جدالهائی که پیامبر گرامیصلَّی اللّه علیه و آله و سلَّم، با مشرکان مکه واهل کتاب «یثرب» وحومه آن انجام داد ودر هر حال مجموع این آیات برای خود موضوع مستقلی است که می تواند برای علاقمندان تفسیر موضوعی، مطرح وموضوع قابل بحث باشد و اخیراً یکی از علمای معاصر کتابی درباره همین موضوع به نام «الحوار فی القرآن» نگاشته وبه گونه ای حقّ مطلب را ادا کرده است.

اگر پیامبر گرامی (صلی الله علیه وآله وسلم) در سرزمین مکّه با مشرکان، جدالهائی داشته، بیش از آن در سرزمین یثرب با یهودان و نصاری در پرتو قرآن مباحثاتی انجام داده است.

سرزمین مکه،پایگاه شرک ومشرکان بود، شاید شماره اهل کتاب در آنجا از تعداد انگشتان یک انسان، تجاوز نمی کرد، واگر هم احیاناً دیده می شدند رهگذرانی بودند که برای اهدافی به آنجا می آمدند، ویا کارگرانی بودند که برای «قریش» کار