منشور جاوید جلد 6 صفحه 45

1- [1] سیره حلبی، ج1، ص 116، و ابن هشام متن قصیده را در سیره آورده است به ج1، ص 272_ 280 مراجعه شود.

متولّد می گردد، وقتی علی(علیه السلام) در کعبه دیده به جهان گشود او را در میان مردم از ولادت فرزند خود در خانه خدا مطلّع ساخت، سپس ابوطالب وارد کعبه شد واز خدا درخواست کرد که او را در گزینش نام برای نوزاد کمک کند، هاتفی ندا در داد وگفت:

فاسمه من شامخ علیّ *** علیّ اشتق من العلیّ

«نام او از نام بلند(خدای العلی) گرفته شده واز آن مشتق می باشد واسم او «علی» است».(1)

3_ برادر زاده را همراه خود به شام می برد

کاروان قریش عازم شام بود، وقرار بود ابوطالب نیز با آن کاروان برای امر بازرگانی به شام برود، تصمیم گرفته بود برادر زاده را در مکه نزد اقوام خود بگذارد، به هنگام حرکت کاروان، اشگ در دیدگان برادر زاده حلقه زد وعواطف سرشار عمو را طوفانی ساخت، از این جهت ابوطالب ناچار شد که «محمد» را نیز همراه خود به شام ببرد، ورنج سفر با کودک دوازده ساله را، تحمّل کند در این مسافرت ابوطالب از نزدیک احترام بی سابقه «راهب بُصری» را از برادر زاده خود مشاهده کرد، راهب شام با کمال صراحت گفت او همان پیامبری است که حضرت مسیح و پیش از او موسی بن عمران از طلوع او خبر داده است اگر یهودیان او را شناسائی کنند به قتل می رسانند.(2)

یک چنین گفتاری از یک راهب بیگانه در باره «محمّد» مایه ایمان هر انسانی بی غرض می گردد تا چه رسد به ابوطالب که نسبت به برادر زاده خود سراسر عشق و اخلاص بود.