منشور جاوید جلد 6 صفحه 79

1- [1] عیون الأخبار، ص 210، ودر حدیثی امام صادق (علیه السلام) به همین نکته نیز چنین اشاره می کند:«لئلا یَکُونَ لأَحَد عَلَیْه طاعه» معانی الاخبار، ص 20، علل الشرایع، ص 55.

روحی وجسمی) از ناحیه تو است».

پیامبر گرامی (صلی الله علیه وآله وسلم) به حکم اینکه «انسان و موجودی ممکن» است، هر نوع کمالی را _ از آن جمله کمال هدایت ونعمت راهنمایی را _ از خدا دارد واو در حدّ ذات خود، با قطع نظر از هدایت الهی که پیوسته شامل حال او بوده است ضالّ(یعنی فاقد هدایت) بود ودر پرتو الطاف الهی از نخستین دوران حیات، هدایتهای الهی، فطری وتشریعی نصیب حال او گردید.

روی این بیان، مفاد آیه دیگری که مخالفان عصمت آن را مستمسکی انگاشته اند روشن می گردد، آنجا که می فرماید:(ما کُنْتَ تَدْری مَا الْکِتابُ وَ لاَ الإیمانُ)(شوری/52):«تو نمی دانستی که کتاب وایمان چیست»، وبه خواست خدا توضیح همین آیه در بحث عصمت پیامبر گرامیصلَّی اللّه علیه و آله و سلَّم،پیش از بعثت خواهد آمد.

ج: (وَ وَجَدَکَ عائِلاً فَأَغْنی)

«عائل» در لغت عرب به معنای فقیر وتهیدست است، تاریخ گواهی می دهد که پیامبر گرامی (صلی الله علیه وآله وسلم)در آغاز جوانی تهیدست بود، ابوطالب که خود، بزرگ قریش بود، وبه سخاوت وشهامت ومناعت طبع معروف بود، وقتی وضع دشوار برادر زاده خود را دید، به او پیشنهاد کرد که چون خدیجه دختر خویلد به دنبال مرد امینی است که زمام بازرگانی او را بر عهده بگیرد و مال التجاره او را در شام به فروش برساند، چه بهتر است که با او تماس بگیرد وآمادگی خود را برای تصدّی کارهای بازرگانی اعلام نماید.

خدیجه در نخستین دیدار، او را برای اداره کارهای تجاری خود برگزید وبا پیامبر قراردادی به صورت مضاربه منعقد کرد وطرفین پذیرفتند که بخشی از سود «تجارت» از آن پیامبر باشد، از این جهت حضرت به هنگام حرکت کاروان، همراه آن رهسپار شام شد وپس از بازگشت سهم خود را از سود بازرگانی برداشت وهمگی را در اختیار عموی خود ابوطالب نهاد.