- مقدمه ای از نگارنده 1
- تشکر 4
- اشاره 5
- اشاره 12
- آداب 12
- تلاوت 14
- نتیجه و خلاصه بحث 15
- طهارت 16
- اشاره 16
- الف) آداب ظاهری قبل از تلاوت 16
- مسواک زدن 19
- زمان مناسب 24
- استقبال 40
- نیت خالص 42
- توسّل و شفاعت به قرآن و اهل بیت علیهم السلام 46
- دعا 52
- استعاذه 56
- تسمیه 57
- صحت روخوانی 58
- هدف 60
- قرآن مخصوص 61
- آشنائی با رسم و ضبط 62
- خواندن از روی مصحف ولو این که حافظ قرآن باشد 64
- ب) آداب ظاهری حین تلاوت 64
- لحن عربی 66
- اشاره 66
- اوّل: لحن عربی کسره: 68
- دوّم: رعایت لحن عربی صدای الف مدی: 69
- سوّم: تلفظ صحیح عربی آوای ده حرف: 69
- ترتیل 72
- زیباخوانی 76
- اشاره 89
- وقف و ابتداء 89
- وقف در اصطلاح تجوید: 90
- وقف از منظر روخوانی: 93
- پرهیز از قرائات شاذ 94
- توجه به ألفاظ 96
- إنصات 97
- رفع صوت 101
- نوع نشستن 108
- رحل گذاشتن 109
- 1. گفتن: صَدَقَ اللهُ العَلی العَظِیمُ 110
- اشاره 110
- ج) آداب ظاهری بعد از تلاوت 110
- 2. دعاءمخصوص 113
- 3. با احترام و تعظیم، قرآن ها را جمع کردن و در جای مخصوص قرار دادن 121
- اشاره 124
- الف) آداب باطنی قبل از تلاوت 124
- 1. تخلیه درون از رذائل مانند ریا، تکبر، خودنمایی، خودبزرگ بینی 124
- کِبر 125
- ریا 130
- تحلیه درون به پاکی ها و اخلاقیات قرآنی 131
- تجلیه و ظهور روحیات و اخلاقیات 134
- اشاره 135
- 1. حضور قلب، خشوع، خضوع 135
- ب) آداب باطنی هنگام تلاوت 135
- معنای خشوع و خضوع 136
- بررسی روایات در موضوع حضور قلب و خشوع و خضوع: 138
- اشاره 145
- 2. تدبّر و تفکّر 145
- روایات: 149
- 3. تأثُّر 153
- تأثُّر در اصطلاح علم آداب تلاوت: 153
- اشاره 153
- 4. تعظیم 157
- اشاره 158
- 5. تخصیص 158
- تخصیص در اصطلاح علم آداب تلاوت : 159
- 6. تبّری 160
- 7. ترقّی 162
- 1. حفظ حالات هنگام تلاوت، بعد از تلاوت 163
- ج) آداب باطنی بعد از تلاوت 163
- 2. تجلّی اخلاقیات قرآنی 164
- اشاره 167
- قرن سوم: 168
- اشاره 168
- قرن چهارم: 169
- قرن پنجم: 170
- قرن ششم: 172
- قرن هشتم: 172
- قرن دهم: 174
- قرن یازدهم: 175
- اشاره 179
- طهارت 179
- اشاره 179
- نظر علماء درباره وضوء برای قرائت: 180
- بررسی حکم استقبال در تلاوت 182
- حکم مسواک زدن برای تلاوت 182
- حکم گفتن استعاذه قبل از تلاوت 183
- بررسی حکم تسمیه 185
- حکم صحت قرائت از منظر روخوانی و تجوید 187
- حکم لحن عربی، ترتیل، صوت حسن، حزین خوانی 189
- حکم از رو خواندن مصحف ولو این که حافظ قرآن 189
- بررسی حکم تفکر و تدبر و خشوع و خضوع در تلاوت 190
- بررسی حکم تلاوت به قرائات شواذ 191
- بررسی احکام نساء 192
- حکم انصات 192
- بررسی احکام صبیان، مجانین و اخرس 193
- احکام مسّ مصحف، احکام خود مصحف 194
- بررسی احکام لباس قاری و تالی 198
- اشاره 200
گِرد شود، حروف نازک عربی مثل سین در کلمه سُلطان، درشت تلفظ می شود.
دوّم: رعایت لحن عربی صدای الف مدی:
صدای الف مدی، تابع حرف قبل از خود است؛ اگر درشت باشد، صدای الف مدی، درشت بوده، صدای آ دارد و اگر نازک باشد، صدای الف مدی، نازک بوده، صدای ا دارد.
حروف درشت عبارتند از: خ، ص، ض، ط، ظ، غ، ق، راء مفتوح.
حروف نازک عبارتند از: بقیه حروف عربی.
سوّم: تلفظ صحیح عربی آوای ده حرف:
اشاره
ثاء، حاء، ذال، صاد، ضاد، طاء، ظاء، عین، غین، واو که در علم تجوید بررسی می شود.
در زمینه رعایت لحن عربی در قرائت قرآن، روایات زیادی وجود دارد:
روایت اول:
عَلِی بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ الْأَحْمَرِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم اقْرَءُوا الْقُرْآنَ بِأَلْحَانِ الْعَرَبِ وَ أَصْوَاتِهَا وَ إِیاکُمْ وَ لُحُونَ أَهْلِ الْفِسْقِ وَ أَهْلِ الْکَبَائِرِ فَإِنَّهُ سَیجِیءُ مِنْ بَعْدِی أَقْوَامٌ یرَجِّعُونَ الْقُرْآنَ تَرْجِیعَ الْغِنَاءِ وَ النَّوْحِ وَ الرَّهْبَانِیهِ لَا یجُوزُ تَرَاقِیهُمْ قُلُوبُهُمْ مَقْلُوبَهٌ وَ قُلُوبُ مَنْ یعْجِبُهُ شَأْنُهُمْ. (1)
امام صادق علیه السلام از لسان گرامی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می فرمایند: قرآن را به لحن عربی بخوانید و از لحن های اهل فسق و گناهان کبیره پرهیز کنید، بعد از من اقوامی می آیند که قرآن را به ترجیع غنایی و نوح و رهبانیت می خوانند و بدانید که قرائت این گونه قاریان-از گلوگاهشان عبور نمی کند (کنایه از بی اجر بودن
1- (1) . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج2، ص614، باب ترتیل القرآن بالصوت الحسن، کتاب فضل القرآن، حدیث3.