منشور جاوید جلد 12 صفحه 15

را در میان خود ناتوان می بینیم واگر قبیله تو نبود، سنگسارت می کردیم، تو بر ما توانایی نداری.

5_ تو مسحور وجادو شده ای.

6_ تو بشری مانند ما هستی وما تو را دروغگو گمان می کنیم.

تفسیر موضوعی آیات

اشاره

1_ قوم شعیب محتوای دعوت او را گنگ و مبهم می دانستند و می گفتند: (یاشُعَیْبُ ما نَفْقَهُ کَثیراً مِمّا تَقُولُ ) (هود /91). مسلّماً دعوت شعیب از روشنترین دعوتها بود. چه دعوتی روشنتر از اینکه او می گفت: خدایی را بپرستیدکه شما وپیشینیان را آفریده است:(وَ اتَّقُوا الّذی خَلَقَکُمْ وَ الجِبِلَّهَ الأوّلینَ)

شگفتا!دعوت به پرستش خدای توانا ودانا دعوت مبهم! امّا پرستش بتهای کور وکر یک دعوت روشن؟!

2_ باز آنان مانند اقوام پیشین،بشر بودن را مانع از رسالت الهی دانسته ودر نتیجه او را دروغگو می دانستند ومی گفتند: (وَ ما أنْتَ إلاّ بَشَرٌ مِثْلُنا وإنّ نَظُنُّکَ لَمِنَ الکاذِبینَ) (شعراء/186).

3_ آنان مانند اقوام پیشین شعیب را به جادو زدگی وجنون متهم می کردند ومی گفتند: (قالُوا إنّما أنْتَ مِنَ المُسَحَّرینَ)(شعراء/185). وگاهی هم با طعن می گفتند:( إنَّکَ لاَنْتَ الْحَلیمُ الرَّشیدُ).

در محاسبات اجتماعی، انسانی که بر خلاف افکار عمومی قیام می کند، مجنون توصیف می شود. آری این گروه مجنونند؛ امّا جنون آنان در راه هدایت مردم به راه حق وحقیقت است ودر این هدف سر از پا نمی شناسند وازهمه چیز می گذرند. اگر بشر بودن مانع از رسالت گردد، هدایت انسانها بر عهده چه کسی خواهد بود؟ آیا فرشتگان که با انسان مسانخت ندارند، می توانند او را هدایت کنند؟

4_ در نظر آنان قدرت اجتماعی نشانه حق، وضعف وناتوانی نشانه بی پایگی