منشور جاوید جلد 12 صفحه 249

1- [1] مزمور 36 _ جمله 23.

وَالطَّیْرَ مَحْشُورهً کلّ لَهُ أوّابٌ).

مقصود از این تسبیح، تسبیح تکوینی نیست، زیرا این نوع از تسبیح اختصاص به کوه وپرندگان ندارد، چنانکه به هنگام تسبیح گفتن داود، نیز اختصاص ندارد، زیرا تمام موجودات جهان در هر زمان با زبان تکوینی، خدا را تسبیح وتنزیه می کنند وآفرینش دقیق وموزون آنها از کمال آفریدگار آنها حاکی است. این تسبیح از نوع تسبیح آگاهانه موجودات است،(از قبیل تسبیح انسانها وفرشتگان) وآیات قرآنی در پاره ای از موارد بر چنین تسبیحی گواهی داده است وما مشروح این بحث را در جلد دوّم این تفسیر یاد آور شده ایم.(1)

4_ یکی از نعمتهای خدا به داود این بود که به وی فرزند پارسا ودانا ودادگر عادل عطا فرمود ودر بحث آینده، مناظره داود با سلیمان را پیرامون تفسیر موضوعی آیات بیان خواهیم کرد؛چنان که می فرماید: (وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلِیمانَ نِعْمَ العَبْدُ إنّهُ أوّابٌ).

جمله «نعم العبد» ستایشگر فرزند داود است که او بنده خوب خدا بود وپیوسته به او توجّه داشت.

5_ خدا به او حکومت وفرمانروایی بخشید واز مجموع آیات استفاده می شود که او هم حاکم وزمامدار وهم حکیم ودانا بود. چنانکه می فرماید:

(وَ آتاهُ اللّهُ المُلْکَ وَ الحِکْمَهَ وَ عَلَّمَهُ مِمّا یَشاءُ).

«ما به او فرمانروایی وحکمت دادیم واز آنچه که خدا می خواست به او آموخت».

داود جانشین خدا در امر داوری

اشاره

آیات قرآن گواهی می دهد که داود جانشین خدا در زمین در امر داوری بود