منشور جاوید جلد 12 صفحه 306

قرینه بعد(بارد وشراب) مناسبتر است.(1)

6_ ضِغْث: بر وزن ارث، به دسته ای از گل ویا گیاه گفته می شود.

7_ حِنْث: بر وزن جِنْس، شکستن سوگند را می گویند.

تفسیر موضوعی آیات

اشاره

تا اینجا با لغات آیات آشنا شدیم، اکنون به تفسیر موضوعی آیات می پردازیم:

آیه های سوره های نساء وانعام حاکی از این است که ایوب از پیامبران بزرگ الهی است تا آنجا که نام او در کنار پیامبری مانندحضرت مسیح وارد شده است. قرآن در سوره انعام داود را از ذریّه نوح می شمارد.

بنابراین نمی توان طبقه او را معیّن کرد، ولی احتمال دارد که ضمیر در «من ذریّته» به ابراهیم برگردد. در این صورت می توان گفت او پس از سلیمان بوده است. زیرا می گوید:(وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أیُوبَ).

البته این استظهار تا آنجا حجّت است که دلیلی بر خلاف نباشد ولذا پس از ایّوب، یوسف وموسی وهارون آمده که مسلّماً بر داود وسلیمان مقدّم بودند.

برخی گفته اند: ضمیر در «من ذریّته» حتماً به نوح برمی گردد، نه به ابراهیم. به گواه اینکه بعدها لوط را بر این افراد عطف می کند ومی گوید:(وَإسْماعیلَ وَالیَسَعَ وَ یُونُسَ وَ لُوطاً وَ کُلاّ ً فَضّلْنا عَلَی العالَمینَ)(انعام/86). در صورتی که می دانیم لوط از فرزندان ابراهیم نبود، بلکه پیامبر معاصر او بود واز شریعت ابراهیم پیروی می کرد. در عین حال بازگشت ضمیر به ابراهیم روشنتر به نظر می رسد. هر چند نام ابراهیم در چند آیه قبل (انعام/74) آمده است .امّا مسأله عطف لوط بر آنها