منشور جاوید جلد 12 صفحه 321

1- [1] مقصود آیه (فَاجْتَباهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصّالِحینَ) (قلم/50) است که شرح آن بعداً می آید.

الهی شامل حالش نبود، اثر ترک اولی نیز باقی بود. در این صورت به صورت یک فرد مذموم به خارج پرت می شد، ولی چون نعمت الهی شامل حال او گردید، او به صورت یک انسان غیر مذموم پرت شد واز این جهت دو مرتبه به رسالت برگزیده شد. بار دیگر نعمت خدا شامل حالش شد و بدین جهت پس از آن می فرماید:(فَاجْتَباهُ ربّهُ فَجَعَلهُ مِنَ الصَّالِحینَ).

***

4- دستاویزهای مخالفان عصمت

کسانی که در باره عصمت انبیا به صورت دقیق مطالعه نمی کنند، برخی از کلمات وارد شده در سرگذشت یونس را گواه بر عدم عصمت او می گیرند. حتی برخی که توانایی پاسخگویی ندارند،می گویند این تعبیرات مربوط به قبل از نبوت اوست. در حالی که قرآن همگی را مربوط به دوره رسالت او می داند ومی فرماید:(وَإنّ یُونُسَ لَمِنَ المُرْسَلینَ) آنچه دستاویز مخالف عصمت قرار گرفته، عبارت استاز:

1_ (ذَهَبَ مُغاضِباً)؛

2_ (فَظنَّ أنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ) ؛

3_ (فَالْتَقَمَهُ الحُوتُ)؛

4_ (وَ هُوَ مُلیمٌ).

در توضیح جمله نخست، یعنی: (ذَهَبَ مُغاضِباً) که در آن دو احتمال وجود دارد، یاد آور می شویم:

1_ مقصود خشم بر قوم خود بود. زیرا انسانی که سالها از روی دلسوزی قوم