منشور جاوید جلد 12 صفحه 69

1- [1] «ازر» به معنی قوه ونیرو است.

پاسخ به یک سؤال

تمام این نداها میان خدا وموسی در غیاب هارون بوده است، ولی در برخی از آیات، هر دو برادر مورد خطاب قرار می گیرند. حال این پرسش پیش می آید که چگونه هر دو برادر مورد خطاب قرار می گیرند، در حالی که در بیابان طور، جز موسی کسی نبود؟

پاسخ این است: آنگاه که موسی به مصر رسید وموضوع را با برادرش در میان نهاد(1) هر دو مورد خطاب قرار گرفتند وخدا هر نوع شکست در مأموریت را از آنان نفی کرد. چنانکه میگوید:

(اذْهَبا إلی فِرْعَونَ إنَّهُ طَغی* فَقُولا لَهُ قَولاً لَیِّناً لَعلَّهُ یَتَذَکَّرُ أوْ یَخْشی* قالا رَبَّنا إنَّنا نَخافُ أنْ یَفْرُطَ عَلَیْنا أوْأنْ یَطْغی*قالَ لاتَخافا إنَّنی مَعَکُما أَسْمَعُ وَ أَری)(طه/43_46). «بروید هر دو به سوی فرعون که او طغیان کرده است. با او به نرمی سخن بگویید، شاید متذکر گردد ویا بترسد. هر دو برادر گفتند:پروردگارا ما می ترسیم که بر ما سبقت بجوید(قبل از آن که ما سخن بگوییم ما را بکشد) یا طغیان او بیشتر گردد ومحدودیت بیشتری برای بنی اسرائیل قائل شود) خدا گفت:مترسید من با شما هستم می شنوم ومی بینم».

بنابراین خطاب وندای الهی دومرحله داشته است:مرحله ای در طور که در آنجا خطاب تنها به موسی بود، چنانکه می گوید:(اذْهَبْ أنْتَ وَ أخُوکَ وَلاتَنِیا فی ذِکری) (طه/42) ومرحله ای دیگر در خود مصر پس از ورود به آنجا چنانکه بیان گردید.

گاهی گفته می شود مانع ندارد که در غیاب یکی خطاب به هر دو باشد. مثل اینکه کسی می گوید:تو با فلانی بروید وبگویید.