وهابیت و توحید صفحه 102

من می‌گویم نیستید، جز آنکه آنان قدرت پاسخ دادن مرا ندارند. بخاری و مسلم این روایت را نقل کرده‌اند.

و توسل، عبادت کسی که برای رسیدن به خدا به او توسل شده، نمی‌باشد؛ زیرا که رسول خدا (ص) شخص کوری را چنین تعلیم داد که بگوید: بارخدایا! همانا من به واسطه پیامبرت محمّد، پیامبر رحمت به سوی تو رو می‌کنم. ای محمّد! همانا در حاجتم از خدا به تو رو می‌نمایم. . .

این حدیث، صحیح و مشهور بین اهل علم است که ترمذی و بیهقی در (دلائل النبوة) و حاکم آن را نقل کرده‌اند و حاکم مطابق شرط بخاری و مسلم آن را تصحیح نموده و ذهبی و دیگران نیز با سندهای صحیح آن را اثبات کرده‌اند. همان‌گونه که استغاثه به مخلوق، عبادت او به حساب نمی‌آید. . .(1)

شبهه: تقیید دعای طلب در کلمات وهابیان

وهابیان گاهی شرک بودن دعای طلب و مسألت از غیر خدا را مقید می‌کنند به موردی که انسان از غیر خدا چیزی را بخواهد که جز خداوند بر آن قدرت ندارد.

محمد بن عبدالوهاب می‌گوید:

ولهم شبهة اخری و هو ما ذکر النبی (ص) : انّ الناس یوم القیمة یستغیثون بآدم، ثم بنوح، ثم بابراهیم، ثم بموسی، ثم بعیسی، فکلهم یعتذر حتی ینتهوا الی رسول الله (ص) قالوا: فهذا یدل علی