وهابیت و توحید صفحه 59

صفاتی است که مستلزم نهایت دوست‌داشتن اوست و اینکه نهایت خضوع و فروتنی را برای او داشته باشیم.

او همچنین می‌گوید:

فانّ الإله هو المحبوب المعبود الذی تألهه القلوب بحبّها و تخضع له و تذلّ له و تخافه و ترجوه و تنیب الیه فی شدائدها و تدعوه فی مهماتها و تتوکل علیه فی مصالحها و تلجأ الیه و تطمئن بذکره و تسکن الی حبّه، و لیس ذلک الاّ لله وحده.(1)

همانا (اله) همان محجوب پرستیده شده‌ای است که قلب‌ها به جهت دوست داشتنش به او مجذوب بوده و برای او فروتنی داشته ذلیل اویند و از او خوف داشته و به او امید دارند، و در گرفتاری‌ها به او روی آورده و در مهمات او را صدا می‌زنند و در مصالحشان بر او توکل کرده و به او پناه می‌برند و به ذکرش اطمینان پیدا کرده و به حبّش آرام می‌گیرند و این تنها برای خداوند است.

ابن قیم جوزیه می‌گوید:

الإله هو الذی تألهه القلوب محبة و اجلالا و انابة و اکراماً و تعظیماً و ذلا و خضوعاً و خوفاً و رجاءً و توکلا.(2)

اله آن کسی است که قلب‌ها به جهت محبت و تجلیل و بازگشت و اکرام و تعظیم و خواری و خضوع و ترس و امید و توکل به او روی آورده است.

خداوند متعال می‌فرماید: ( لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدُونِ ) ؛ «معبودی جز من