توحید و اسماء و صفات صفحه 159

1. آیات قرآن

1_1. هدایت به عهده خداست.

(إِنَّ عَلَیْنا لَلْهُدی)(1)

هدایت منحصرآ به عهده ماست.

(إِنَّکَ لا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَل_کِنَّ اللّهَ یَهْدِی مَنْ یَ_شاءُ)(2)

تو نمی توانی هر که را دوست می داری [و میخواهی] هدایت کنی. بلکه خداست که هر که را بخواهد، راه مینماید.

(لَیْسَ عَلَیْکَ هُداهُمْ وَل_کِنَّ آللّهَ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ) (3)

هدایت آنها به عهده تو نیست؛ بلکه خداست که هر کس را بخواهد، هدایت میکند.

(مَنْ لَمْ یَجْعَلِ آللّهُ لَ_هُ نُوراً فَما لَهُ مِنْ نُورٍ) (4)

آن را که خدا برایش نوری قرار نداده، هیچ نوری برای او نیست.

البتّه متعلَّق هدایت در آیات شریفه، ذکر نشده و هدایت به طور مطلق به عهده خدا قرار داده شده است ولی روشن است که منظور از هدایت مذکور، هدایتی است که وظیفه و تکلیف و حکمی به دنبال داشته باشد. در رأس چنین هدایتی، معرفت خداوند متعال قرار دارد و به نظر نمیرسد که بدون معرفت او هیچ عبودیّت و تعبّد و تکلیفی مولوی در کار بوده باشد. یعنی هدایت و رسیدن به هر امری موجب نمیشود که من در مقابل آن تکلیفی خاص داشته باشم؛ امّا معرفت خدا و معرفت نبی و امام و معرفت هر موجودی که بر گردن من حقّی دارد، موجب میشود که من در مقابل او احساس وظیفه کنم و در مقابل او خاضع و خاشع شوم و از او به خاطر فضل و احسانش در حقّ من، تشکر و قدردانی کنم.

1- . لیل (92) / 12.
2- . قصص (28) / 56.
3- . بقره (2) / 273.
4- . نور (24) / 40.