توحید و اسماء و صفات صفحه 234

3_2. توصیف خدا به خود او

امام حسین (علیه السلام) میفرماید:

أَصِفُ إِلَهِی بِمَا وَصَفَ بِهِ نَفْسَه. (1)

خدایم را وصف میکنم، به آنچه او خودش را به آن وصف کرده است.

امیرمؤمنان (علیه السلام) فرمود :

سُبْحَانَهُ هُوَ کَمَا وَصَفَ نَفْسَه. (2)

منزّه است او؛ او آن گونه است که خودش خودش را وصف کرده است.

امام باقر (علیه السلام) فرمود :

... إِنَّ الْأَسْمَاءَ صِفَاتٌ وَصَفَ بِهَا نَفْسَهُ. (3)

... همانا اسمای الهی صفاتی است که او خودش را با آنها وصف کرده است.

امام موسیبن جعفر (علیهما السلام) میفرماید:

فَصِفُوهُ بِمَا وَصَفَ بِهِ نَفْسَهُ وَ کُفُّوا عَمَّا سِوَی ذَلِکَ. (4)

او را وصف کنید به آنچه خودش را با آن وصف کرده است و از غیر آن خودداری کنید.

این گروه از روایات به صراحت، مردم را امر میکنند که خداوند متعال را به اوصافی که او خود، خویشتن را با آنها توصیف کرده، وصف نمایند و از توصیف خودسرانه درباره او برحذر باشند؛ چرا که هیچ کس نمیتواند او را آن گونه که هست وصف کند و از این رو، باید وصف او نیز به توصیف خود او باشد؛ همان گونه که معرفت او بدون اینکه او خویشتن را به بندگان معرّفی کند، برای کسی

1- . توحید صدوق / 79؛ بحارالانوار 4 / 297.
2- . توحید صدوق / 41؛ کافی 1 / 134؛ بحارالانوار 4 / 269.
3- . کافی 1 / 87.
4- . کافی 1 / 102؛ بحارالانوار 3 / 266.