نوجوان و توحید صفحه 11

2. شناخت نقلی

آن روز بحث شاگردان امام صادق علیه السلام درباره فطرت بالا گرفت. زراره، علاء بن فضیل و عبداللّه بن سنان و شمار دیگری از صحابه امام، در مسجد بودند و با یکدیگر گفت وگو می کردند و هرکس نظرش را بیان می کرد. یکی از صحابه گفت:حتما منظور قرآن از فطرت، ذات انسان است. دیگری گفت: معنای فطرت، سرشت و خوی انسان است. زراره که هیچ گاه بدون اندیشه، سخن نمی گفت، این بار هم ساکت بود. وی پس از اینکه دید بحث بالا گرفته است، گفت: صبر کنید تا امام بیاید و از او معنای آیه را بپرسیم.

شماری از شاگردان، در حال گفت وگو بودند که امام صادق علیه السلام وارد شد. زراره نزد او رفت و گفت: ای پسر رسول خدا! می خواستم ما را از معنای فطرت در آیه «و این فطرتی است که خداوند، انسان ها را بر آن آفریده است»، آگاه کنی. حضرت بی درنگ فرمود: آن خداشناسی و توحید و باور به یکتایی است که خداوند انسان را بر آن آفرید، وقتی که از آنان بر توحیدش پیمان گرفت. چون معنای آیه و فطرت روشن شد و همه آگاه شدند، آنان که بدون دانش، سخن گفته بودند، پشیمان شدند و با خود پیمان بستند که پس از این، بدون اندیشه سخن نگویند.(1)

3. شناخت شهودی

در مسجد کوفه، جمعیّت موج می زد و جایی برای نشستن نمانده بود. همه منتظر بودند تا او وارد شود. یکی از نگهبانان به صحن مسجد آمد. خبر داد که امیرالمؤمنین می آید. جمعیتِ داخل حیاط، راه را باز کردند و