نوجوان و توحید صفحه 115

نزد خداوند با چیزی دیگر که رنگ غیر خدایی دارد، آمیخته نباشد.

در کنار منبر پیامبر، حضرت علی علیه السلام نشسته بود و به دقت سخنان رسول خدا را می شنید. ایشان از پیامبر اجازه خواست تا پرسشی را بیان کند. رسول خدا به او اجازه داد، امام فرمود: پدر و مادرم فدایت، آقای من. چگونه می توان ذکر لا اله الا اللّه را به زبان آورد، در حالی که فقط برای یکتایی پروردگار باشد، و در این گواهی، اخلاص نهفته باشد و با ریا و گناه آمیخته نباشد. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، با مهربانی به امام نگاهی کرد. حضرت می دانست که امام به درستی پاسخ این پرسش را می داند و تنها، هدفش از این پرسش، آگاه کردن مردم است. آن گاه پیامبر فرمود: به درستی که اگر انسان، به این دنیا دل بسته باشد و در گفتارش از نیکان پیروی کند، ولی در کردار هم چون جبّاران رفتار کند، توحید او رنگ اخلاص ندارد و نسبت به پروردگار خود یک دل و یک رنگ نیست، ولی اگر کسی لا اله الا اللّه را بر زبان جاری کند و در او دل بستگی به دنیا و مال حرام نباشد و مانند ظالمان رفتار نکند، توحید او خالص است و بهشت از آن او خواهد بود.(1)

آن روز نیز پیامبر به همراهی امام علی علیه السلام توانستند به مردم درباره اخلاص در توحید، مطلبی جدید بیاموزند. خوشا به حال کسانی که در رفتار و کردارشان با اخلاص هستند و پروردگارشان را به یکتایی می خوانند.

3. سودجویی

بزرگ عرب بود. در سرزمینی زندگی می کرد که بت پرستی هنوز رایج نشده بود. او مدّتی بیمار شد، به گونه ای که در سرزمین حجاز مداوای او امکان نداشت. یکی از دوستانِ او از عمرو بن لحّی خواست برای مداوا به