نوجوان و توحید صفحه 57

ابن ابی یعفور، که مدح امام را بسیار شنیده بود، خدمت امام رسید و از ایشان پرسید: همه می دانیم خداوند فرموده است او اول و آخر است. من معنای اول را فهمیدم و شما آخر را برای من تفسیر کنید. امام در پاسخ ابن ابی یعفور فرمود: چیزی نیست مگر اینکه نابود می شود یا دگرگون می گردد، یا نابودی و دگرگونی از خارج به او راه پیدا می کند، از رنگی به رنگ دیگر، یا از شکلی به شکل دیگر یا از صفتی به صفت دیگر در می آید و از زیادی به کمی و از کمی به زیادی می گراید، جز پروردگار جهانیان که تنها اوست که همیشه به یک حالت بوده و هست. اوست اول و پیش از هر چیز و اوست آخر برای همیشه صفات و اسماء گوناگونی که بر غیر او وارد می شود، بر او وارد نمی شود؛ هم چون صفت هایی که بر انسان وارد است. انسان گاهی خاک و گاهی گوشت و خون و گاهی استخوان پوسیده و نرم شده است. هم چنین غوره خرما را ببینید که گاهی بلح و گاهی بُسر و گاهی خرمای تازه و گاهی خرمای خشک است که اسماء و صفات گوناگون بر آنها وارد می شود و خدای بزرگ از این صفت ها به دور است.(1)

ز) قدرت

آیا خداوند می تواند همه جهان را در یک تخم مرغ جای دهد، در حالی که تخم مرغ نه بزرگ شود و نه جهان کوچک؟ این پرسشی بود که به ذهنش آمد. چند لحظه مبهوت و سرگردان بود. ناگهان از خوشحالی از جا پرید و فریاد برآورد: می دانم چگونه هشام را رسوا کنم. اگر او رسوا شد، جعفر بن محمّد صلی الله علیه و آله، بهترین یار خود را از دست می دهد. آن