مبانی قرآنی خطبه ی فدکیه جلد 3 صفحه 184

نکته دیگر اینکه عنوان جمع (وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ) نیز نشانه درخشنده ای بر تکریم و تشویق است. لذا بعضی به طمع نزول چنین آیه ای چهل بار در حال رکوع صدقه دادند، ولی آیه ای نازل نگردید. عمر می گوید:

«والله لقد تصدقت باربعین خاتماً وَ أنا راکع لِیُنزل فی ما نزل فی علی فما نزل».(1)

امیرالمؤمنین علیه السلام همان گونه که برای اثبات امامت خویش به مواردی چون حادثه بزرگ غدیر خم و داستان مباهله استدلال می کردند، به آیه ولایت (إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ) نیز استدلال فرموده اند. بنا بر نقل صدوق رحمه الله آن حضرت در احتجاج خود با ابوبکر فرمودند: «فَاُنشدک بالله إلی الولایه من الله مع ولایه رسوله فی آیه زکاه الخاتم أم لک؟ قال: بل لک؛(2) تو را به خدا سوگند می دهم آیا این ولایتی که از ناحیه خدا همراه ولایت رسول او در آیه بخشیدن انگشتر ذکر شده است برای توست؟ ابوبکر گفت، بلکه برای توست».

تابش آیه ولایت بر سایر ائمه علیهم السلام

اگرچه آیه ولایت بر ولایت و امامت علی علیه السلام دلالت می کند، ولی از منظر تأویل، این آفتاب بر سایر ائمه هدی علیهم السلام نیز می تابد. دلیل ما روایاتی است که به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد:

1. امام صادق علیه السلام در تبیین آیه (إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا...)3 فرمود:

« إنّما یعنی اولی بکم ای احق بکم... یعنی علیاً و اولاده ...؛ (3) سزاوارتر به شما و کارهایتان و جان و اموالتان تا روز قیامت خدا و رسولش، و علی و فرزندان آن جناب هستند».

البته اولویت ولایت خدا و رسول در مقام تعیین و لزوم فرمانبری است، نه برتری و تفضیلی و این موضوع پیرامون ولایت علی علیه السلام و سایر ذوات مقدس امامان نیز صدق می کند.

1- (1) تفسیر نور الثقلین، ج 1، ص 648.
2- (2) همان، ص 645.
3- (4) اصول کافی، ج 1، ص 288.