اصول و روش های حفظ قرآن صفحه 32

در پاسخ به این پرسش باید گفت که کلام الاهی، فقط برای جلوگیری از تحریف و نابودی به خاطر سپرده نمی شد تا با پیشرفت صنعت چاپ، حفظکردن بیهوده به نظر آید. این امر انگیزه های گوناگون داشته و دارد و آثار و فواید مهمی بر آن مترتب است که برخی از آنها عبارت است از:

1. انس با قرآن و عمل به آن

از اهداف «حفظِ» آیات قرآن، عمل به مضامین آن است. وقتی انسان کلام وحی را به خاطر می سپارد، ناخودآگاه بر جانش اثر می گذارد و او را در مسیر عمل به دستورهای خداوند پیش می برد. پاداش بسیار حافظان قرآن - که در برخی از روایات به چشم می خورد - ازاین روست که آنان، پیوسته آیات الاهی را تکرار می کنند و گوشت و پوست خود را با آن می آمیزند. در این موقعیت، احتمال این که خداوند آنها را به کمال و سعادت رهنمون نکند، بعید می نماید؛ بنابراین حافظ قرآن، ناگزیر با قرآن انس می گیرد و زمینه هدایت و سعادتش فراهم می آید. حضرت علی(علیه السلام) می فرماید: «هیچ کس با قرآن هم نشین نمی شود، مگر این که از کنار آن با افزایش یا کاهش برمی خیزد: افزایش هدایت یا کاهش گمراهی».

عمل به آیات الاهی، از دیرباز مورد توجه حافظان و قاریان بوده است. چنان که صحابه هایی مانند أبی و عبدالله بن مسعود گفته اند، هنگامی که ده آیه از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) می آموختیم تا آنها را به طور کامل به خاطر نمی سپردیم و عمل نمی کردیم، به فراگیری آیات دیگر نمی پرداختیم.

2. بهره مندی از عبادت

در آیینِ اسلام به خاطرسپردن آیات قرآن، عبادتی مهم به شمار می رود و پاداش دارد. بیشتر روایاتی که درباره ارزش و اهمیت حفظ قرآن ذکر شده است،