عدل الهی صفحه 178

تو و غاصب حقّ تو شفاعت کنند، خداوند، هرگز، او را از آتش بیرون نخواهد آورد.

و امام باقر (علیه السلام) می فرماید :

إِنَّ الشَّفَاعَهَ لَمَقْبُولَهٌ وَ مَا تُقُبِّلَ فِی نَاصِب.(1)

همانا شفاعت قبول می شود؛ لیکن درباره ناصبی قبول نخواهد شد.

و نیز می فرماید :

إِنَّ أَعْدَاءَ عَلِیٍّ هُمُ الْخَالِدُونَ فِی النَّارِ لَا تُدْرِکُهُمُ الشَّفَاعَهُ.(2)

همانا دشمنان علی در آتش جاودان خواهند بود و شفاعت به آنان نخواهد رسید.

پس خداوند متعال به شفاعت کنندگان اذن داده که تنها برای اشخاصی خاص شفاعت کنند و آنان به هیچ وجه، برای اهل شرک و کفر و منکران شفاعت و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) و منکران ولایت ایشان شفاعت نخواهند کرد.

محل شفاعت

مهم ترین محلی که شفاعت در آن صورت می گیرد، روز قیامت است. روزی که به حساب ها رسیدگی می شود و پرونده ها باز می گردد و اهل بهشت و جهنّم مشخص می شوند و بهشتیان روانه بهشت و جهنّم یان روانه جهنّم می گردند؛ ولی شفاعت به همین جا ختم نمی شود؛ بلکه شفاعت حتّی بعد از ورود گناهکاران به جهنّم، ادامه می یابد و تعدادی از گناهکاران اهل توحید وپ ولایت که داخل دوزخ شده اند، با شفاعت اولیای الهی ومقرّبان درگاه خداوند سبحانه، از جهنّم بیرون می آیند و وارد بهشت می شوند. در روایات آمده است که پیش از قیامت و به هنگام