فرهنگ غدیریه : فرهنگ الفبایی صفحه 246

وَ عادَ مَنْ عاداه» یعنی خدایا دوستدار علی را دوست بدار و با دشمن او دشمنی کن.

بنابراین از این جمله هم معلوم می شود که مقصود پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله از کلمه مولی، ولایت و رهبری است. زیرا کسی که دارای چنین مقام والایی باشد باید دارای مقام عصمت بوده، و مصونیت از گناه داشته، و در محور حق و حقیقت بوده و مظهر عدالت باشد و لحظه ای از هدف خویش دور نگشته و اشتباه و خطایی از او سر نزند.

با توجه به اینکه کلام پیامبر گرامی اسلام عام است و محدود به زمان و مکان مشخصی نیست و همیشه باید دوستدار علی علیه السلام باشیم و با دشمن او دشمنی کنیم بنابراین اگر در زمان خاصی نعوذبالله گناه و اشتباهی از آن جناب سر می زد نمی توانستیم به خاطر آن گناه و اشتباه محبّ ایشان باشیم.

در نتیجه درمی یابیم که حضرت علی علیه السلام معصوم است و مقام عصمت نیز مخصوص امام برحق است چرا که امامت کسی که پایین تر از اوست بر طبق موازین استدلالی قبیح و نارواست. بنابراین پیامبر گرامی صلی الله علیه و اله جز معنای امامت و رهبری از کلمه «مولی» چیز دیگری اراده نکرده است(1).

پ) هنگام رحلت پیامبر

پیامبر صلی الله علیه و اله ، در آغاز خطبه خویش فرمودند که به سرای آخرت فرا خوانده شده ام و نزدیک است دعوت حق را لبیک بگویم و به جهان آخرت بروم…