امامت در سنین کودکی صفحه 11

1- 16. صدرالدین صدر، المهدی، ص 114 - 115 به نقل از بصائرالدرجات.

مسعودی از اسماعیل بن بزیع نقل می کند که امام جوادعلیه السلام به من فرمود: «امر امامت به ابوالحسن تفویض می شود، درحالی که او فرزندی هفت ساله است، سپس فرمود: آری و کمتر از هفت سال، همان طوری که در عیسی علیه السلام چنین بود.»(1)

د) رشد عقلی کودکان

دانشمندان می گویند: برای رشد عقلی، سنّ معینی وجود ندارد، زیرا چه بسا شخصی رشید است، اما سن او بیش از پنج سال نیست، زیرا قوّه عاقله او به قدرت خداوند به حدّ کافی رشد و نموّ داشته است. چه مانعی دارد که خداوند متعال، سنّ رشد را در امام علیه السلام در پنج سالگی قرار دهد؟ آیا این امر، محال ذاتی است، یا وقوعی؟ قطعاً هیچ کدام، پس از آن جا که خداوند می تواند نبوت و تعلیم کتاب را به کودکی در گهواره و حکم را در کودکی برای حضرت یحیی علیه السلام قرار دهد، می تواند امامت را برای حجّت منتظرعلیه السلام در کودکی قرار دهد، تا زمین خالی از حجّت نباشد.

علامه حلّی رحمه الله درباره ارزش ایمان و اسلام علی بن ابی طالب علیه السلام در کودکی می گوید: «انّ الطباع فی الصبیان مجبوله علی حبّ الأبوین والمیل إلیهما، فإعراض الصبیّ عنهما والتوجّه إلی اللَّه تعالی یدلّ علی قوّه کماله»؛(2) «طبیعت کودکان با دوستی و محبت پدر و مادر و میل به آن دو درآمیخته است، لذا کناره گیری کودک از آنان و توجه به خداوند متعال، دلیل بر قوّت کمال او است.»

وی در ادامه می گوید: «إنّ طباع الصبیان منافیه للنظر فی الأمور العقلیه