امامت در سنین کودکی صفحه 12

1- 17. اثبات الوصیه، ص 193.

2- 18. کشف المراد، ص 388 - 389.

والتکالیف الإلهیّه، وملائمه للعب واللهو، فإعراض الصبیّ عمّا یلائم طباعه إلی ما ینافره یدلّ علی عظم منزلته فی الکمال»؛ «طبیعت کودکان با نظر و تأمّل در امور عقلی و تکالیف الهی، ناسازگار و متناسب با بازی و لهو و لعب است. پس اگر کودکی با اموری که ناسازگار با طبع کودکانه است، انس گرفته، دلیل رسیدن او به کمال است.»

صفوان بن یحیی می گوید: «عند ما أشار الإمام الرضاعلیه السلام إلی الإمام الجوادعلیه السلام ونصبه ودلّ علیه وهو ابن ثلاث سنین، قلت للإمام علیه السلام: جعلت فداک، هذا ابن ثلاث سنین؟ فقال علیه السلام: وما یضرّه من ذلک، فقد قام عیسی بالحجّه وهو ابن ثلاث سنین»؛(1) «هنگامی که امام رضاعلیه السلام به امام جوادعلیه السلام اشاره فرمود و او را به امامت منصوب کرد - درحالی که سه ساله بود - به آن حضرت علیه السلام عرض کردم: فدایت گردم! فرزند شما سه سال بیشتر ندارد؟ حضرت فرمود: چه اشکال دارد، درحالی که عیسی علیه السلام نیز در سه سالگی حجّت خدا گشت.»

به امام جوادعلیه السلام عرض شد: مردم به جهت کمی سنّ شما، امامت شما را انکار می کنند. حضرت در جواب فرمود: «وما ینکرون من ذلک وقد قال اللَّه تعالی لنبیّه: « قُلْ هذِهِ سَبِیلِی أَدْعُوا إِلَی اللَّهِ عَلی بَصِیرَهٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِی»، فواللَّه ما اتبعه حینئذ إلاّ علی علیه السلام، وله تسع سنین، وأنا ابن تسع سنین.»؛(2) «چرا انکار می کنند، درحالی که خداوند به نبیّ خود فرمود: (ای رسول ما! امت را بگو: طریقه من و پیروانم همین است که خلق را با بینایی و بصیرت، به سوی خدا دعوت