امامت، غیبت، ظهور صفحه 83

1- 143. و 2 - کلمه الإمام المهدی: ص 526.

2- 144.

3- 145. الزام الناصب: ج 1، ص 352.

4- 146. کمال الدین: ج 2، باب 45، ص 511.

5- 147. بحار الانوار: ج 2، ص 30، حدیث 25.

سبب امنیت

«إِنِّی لَأَمانٌ لِأَهْلِ الأَرْضِ کَما أَنَّ النُّجُومَ أَمانٌ لِأَهْلِ السَّمآءِ؛(1) همانا من موجب امنیت برای اهل زمین هستم، چنانکه ستارگان سبب امنیّت اهل آسمانهایند».

یادکرد و مراعات

«إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُراعاتِکُمْ وَلا ناسِینَ لِذِکْرِکُمْ، وَلَوْلا ذلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ الأَوَّاءُ وَاصْطَلَمَکُمُ الأَعْداءُ؛(2) ما در مراعات حال شما کوتاهی نمی کنیم و یادتان را از خاطر نمی بریم و اگر جز این بود بلاهای سنگین بر شما وارد می شد و دشمنان، شما را نابود می کردند».

مواظبت و مراقبت

«فَإِنَّا یُحِیطُ عِلْمُنا بِأَنْبآئِکُمْ وَلا یَعْزُبُ عَنَّا شَیْ ءٌ مِنْ أَخْبارِکُمْ؛(3) ما به اوضاع و احوال شما آگاهیم و هیچ یک از اخبار شما بر ما پوشیده نیست».

بهره رسانی

«وَأَمَّا وَجْهُ الاِنْتِفاعِ بِی فِی غَیْبَتِی فَکَالاِنْتِفاعِ بِالشَّمْسِ إِذا غَیَّبَها عَنِ الأَبْصارِ السَّحابُ؛(4) امّا چگونگی بهره بردن از من در دوران غیبتم، مانند بهره وری از خورشید است زمانی که ابرها آن را از دیدگان، پنهان ساخته باشند».