امامت و غیبت صفحه 36

1- 44. ابن شهر آشوب، مناقب، ج 1، ص 300.

2- 45. صحیح مسلم، ج 6، ص 3 و ج 6، ص 4.

3- 46. معجم الکبیر طبرانی، ج 2، ص 196، ح 1794.

مقدّمه ششم: ضرورت وجود حجّت در روی زمین

از مجموعه روایات و ادله عقلی استفاده می شود که بقایِ امام معصوم و حجت خدا در روی زمین تا روز قیامت از امور ضروری است، به ادله عقلی آن در کتابی مستقل به آن می پرداخته ایم؛ اکنون به برخی از روایات که این مضمون از آن ها استفاده می شود اشاره می کنیم:

1 - احادیث ثقلین: در ذیل بعضی از آن ها چنین آمده است: «..انّهما لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض»؛ «...همانا کتاب و عترت از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند».(1)

ابن حجر هیتمی در کتاب الصواعق المحرقه می نویسد: «و فی أحادیث الحثّ علی التمسّک بأهل البیت إشاره إلی عدم انقطاع متأهّل منهم للتمسک به إلی یوم القیمه، کما أنّ الکتاب العزیز کذلک. و لهذا کانوا اماناً لأهل الأرض...؛(2) احادیثی که مردم را به تسمک به اهل بیت وادار می کند اشاره دارد به این که تا روز قیامت زمین خالی از شخص شایسته از اهل بیت نیست تا این که مردم به او تمسک کنند، همان طوری که کتاب عزیز این چنین است.»

علامه مناوی در فیض الغدیر، سیوطی در شرح جامع الصغیر و علاّمه سمهودی در جواهر العقدین به همین مضمون تصریح کرده اند.

2 - احادیث معرفت امام که از طرق شیعه و سنّی وارد شده که پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: «من مات ولم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه؛(3) «هر کسی بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است».