امام شناسی و پاسخ به شبهات (امامت در حدیث) صفحه 198

1- 627. پیشین، ص 125.

2- 628. سوره آل عمران، آیه 97.

3- 629. تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 192.

4- 630. شرح ابن ابی الحدید، ج 1، ص 208.

الوصیه والوراثه...»؛ «هیچ کس از این امت به آل محمد قیاس نمی شود... آنان اساس دین اند... و برای آنان است خصوصیات حقّ ولایت و در میان آنان است وصیت و وراثت...».(1)

7 - وصیت در خطبه امام حسن علیه السلام

حضرت امام مجتبی علیه السلام در خطبه ای که بعد از شهادت پدرش ایراد کرد، فرمود: «انا الحسن بن علی وانا ابن النبی وانا ابن الوصی...»؛ «من حسن بن علی ام، من پسر پیامبرم. و من پسر وصیم...».(2)

8 - وصیت در خطبه امام حسین علیه السلام

امام حسین علیه السلام در روز دهم محرّم خطبه ای را در مقابل لشکر یزید ایراد کرد و در آن خطبه فرمود: «امّا بعد فانسبونی فانظروا من انا؟ ثم ارجعوا إلی انفسکم وعاتبوها هل یجوز لکم قتلی وانتهاک حرمتی. الست ابن بنت نبیکم وابن وصیه وابن عمّه...»؛ «اما بعد؛ نسب مرا به یاد آورید و تأمل کنید که من کیستم؟ آن گاه به خود رجوع کنید و نفس خود را عتاب نمایید، آیا برای شما کشتن و هتک حرمت من روا است. آیا من پسر دختر پیامبر شما و پسر وصی او و پسر عموی او نیستم؟...».(3)

ب) وصی در شعر

برخی از صحابه و تابعین، حضرت امیرمؤمنان علیه السلام را در اشعار و رجزهای خود با لقب «وصی» توصیف کرده اند. و این خود دلالت بر مشهور بودن حضرت به این لقب و ثبوت آن نزد صحابه و تابعین داشته است. اینک به برخی از این اشعار اشاره می کنیم:

1 - وصی در شعر عبداللَّه بن ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب:

و منّا علی ذاک صاحب خیبر

و صاحب بدر یوم سالت کتائبه

وصی النبی المصطفی و ابن عمّه

فمن ذا یدانیه و من ذا یقاربه(4)