امام شناسی و پاسخ به شبهات (امامت در حدیث) صفحه 361

1- 1353. مسند احمد، ج 1، ص 146.

2- 1354. حلیه الاولیاء، ج 1، ص 65.

3- 1355. مسند احمد، ج 5، ص 26؛ مجمع الزوائد، ج 5، ص 101.

4- 1356. صحیح بخاری، ج 6، ص 187، چاپ بولاق.

سعید بن مسیب می گوید: «کان عمر یتعوذ باللَّه من معضله لیس لها ابوالحسن وکان عمر یقول: لولا علی لهلک عمر»؛(1) «عمر همیشه به خدا پناه می برد از این که مشکلی علمی برای او پدید آید، در حالی که ابوالحسن [امام علی علیه السلام در آن وقت حاضر نباشد. و همیشه می گفت: اگر علی نبود عمر هلاک شده بود.»

2 - اعتراف عبداللَّه بن مسعود

او می گوید: «انّ القرآن انزل علی سبعه احرف، ما منها حرف الّا له ظهر و بطن، وانّ علی بن ابی طالب عنده علم الظاهر و الباطن»؛(2) «همانا قرآن بر هفت حرف نازل شد هیچ حرفی از آن هفت حرف نیست جز آن که برای آن ظاهر و باطنی است و نزد علی بن ابی طالب علم ظاهر و باطن است.»

و نیز از او نقل شده که گفت: «انّ اقضی اهل المدینه علی بن ابی طالب»؛(3) «همانا علی بن ابی طالب در قضاوت از تمام اهل مدینه برتر است.»

و نیز از او روایت شده که گفت: «اعلم اهل المدینه بالفرائض علی بن ابی طالب»؛(4) «داناترین اهل مدینه به فرایض علی بن ابی طالب است.»

3 - اعتراف ابن عباس

از ابن عباس نقل شده که گفت: «واللَّه لقد اعطی علی بن ابی طالب تسعه اعشار العلم، و ایم اللَّه لقد شارککم فی العشر العاشر»؛(5) «به خدا سوگند به علی بن ابی طالب نه دهم علم داده شد، و سوگند به خدا که به طور حتم با شما در آن یک دهم علی نیز شریک است.»

4 - اعتراف عایشه

از عایشه نقل شده که گفت: «امّا انّه اعلم الناس بالسنه»؛(6) «آگاه باشید که علی داناترین مردم به سنّت است.»