امام شناسی و پاسخ به شبهات (امامت در حدیث) صفحه 468

1- 1796. مشکل الآثار، ج 2، ص 9و11و12.

آن گاه ابوجعفر می گوید: «کلّ هذه الاحادیث من علامات النبوه. وقد حکی علی بن عبدالرحمن بن المغیره، عن احمد بن صالح انّه کان یقول: لاینبغی لمن کان سبیله العلم التخلف عن حفظ حدیث اسماء الّذی روی لنا عنها؛ لأنّه من اجلّ علامات النبوه»؛(1) «تمام این احادیث از نشانه های نبوت به حساب می آید. آن گاه از احمد بن صالح نقل کرده که می گفت: سزاوار نیست بر کسی که به دنبال علم است از حفظ حدیث اسماء تخلّف نماید؛ زیرا از عالی ترین نشانه های نبوت به حساب می آید».

2 - سیوطی به سندش از ابوهریره نقل کرده که گفت: «نام رسول اللَّه ورأسه فی حجر علی، ولم یکن صلّی العصر حتی غربت الشمس، فلمّا قام النبی صلی الله علیه وآله دعا له فردّت علیه الشمس حتی صلّی ثمّ غابت ثانیه»؛(2) «رسول خدا صلی الله علیه وآله در حالی که سرش در دامان علی علیه السلام بود خوابید و علی علیه السلام نماز عصر را به جا نیاورده بود تا این که خورشید غروب کرد. پیامبر صلی الله علیه وآله که بلند شد بر او دعا کرد و خورشید بازگشت و علی علیه السلام نماز به جای آورد و دوباره غروب نمود».

3 - و نیز به سندش از جابر نقل کرده که پیامبر صلی الله علیه وآله به خورشید امر کرد، پس ساعتی از روز به تأخیر افتاد.(3)

راویان حدیث از صحابه

برخی از صحابه این حدیث شریف را نقل کرده اند؛ امثال:

1 - امام علی علیه السلام.

2 - امام حسین علیه السلام.

3 - جابر بن عبداللَّه انصاری.

4 – ابو رافع مولی رسول اللَّه صلی الله علیه وآله.

5 - ابوسعید خدری.