امام شناسی و پاسخ به شبهات (امامت در حدیث) صفحه 471

1- 1806. اعلام النبوّه، ص 132.

2- 1807. بنابر نقل مناوی در فیض القدیر، ج 5، ص 440.

3- 1808. تلخیص المتشابه، ج 1، ص 225، رقم 353.

4- 1809. الشفا، ج 1، ص 548.

5- 1810. المناقب، ص 306، ح 301.

6- 1811. کفایه الطالب، ص 381، باب 100.

7- 1812. فرائد السمطین، ج 1، ص 183، ح 146، باب 37.

8- 1813. فتح الباری، ج 6، ص 222.

9- 1814. عمده القاری، ج 15، ص 43.

10- 1815. الخصائص الکبری، ج 2، ص 310.

11- 1816. المواهب اللدنیه، ج 2، ص 528.

12- 1817. المرقاه فی شرح المشکاه، ج 4، ص 287.

13- 1818. السیره الحلبیه، ج 1، ص 386.

14- 1819. شرح الشفا، ج 3، ص 11.

15- 1820. شرح المواهب، ج 5، ص 113.

16- 1821. السیره النبویه، ج 2، ص 201.

23 - سید مؤمن شبلنجی.(1)

24 - ابن ابی عاصم.(2)

25 - ذهبی.(3)

26 - ابن مغازلی شافعی.(4)

27 - سبط بن جوزی.(5)

28 - حافظ ابن عساکر.(6)

29 - ابن کثیر.(7)

30 - متقی هندی.(8)

31 - دیار بکری.(9)

32 - هیثمی.(10)

مؤلفان درباره حدیث «ردّ شمس»

جماعتی از علمای اهل سنت درباره این حدیث کتاب مستقل تألیف نموده اند؛ از قبیل:

1 - ابوبکر ورّاق؛ وی کتابی دارد به اسم «من روی ردّ الشمس» که ابن شهر آشوب در «المناقب» آن را نقل کرده است.(11)

2 - ابوالقاسم حسکانی حنفی؛ که رساله ای دارد درباره این حدیث که بخشی از آن را ابن کثیر نقل کرده است.(12)