امام شناسی و پاسخ به شبهات (امامت در حدیث) صفحه 475

1- 1849. کشف الرمس، ص 49و50.

2- 1850. همان، ص 55.

3- 1851. طرح التثریب، ج 6، ص 247.

4- 1852. شرح المواهب اللدنیه، ج 6، ص 490.

5- 1853. سیره نبویه، ج 2، ص 201.

6- 1854. شرح الشفا در حاشیه نسیم الریاض، ج 3، ص 10.

7- 1855. منهاج السنه، ج 4، ص 189.

پاسخ:

اولاً: راویانی که ابن تیمیه تضعیف نموده، از کسانی هستند که مسلم و بخاری در صحیحین از آن ها روایت نقل کرده اند.

ثانیاً: همان گونه که اشاره شد، عده ای از علمای اهل سنت این حدیث را تصحیح کرده اند.

ثالثاً: مقصود اصلی، وثوق و اطمینان است که از راه های مختلف می توان به آن دسترسی پیدا کرد.

2 - نقل آن توسط برخی افراد

آن گاه می گوید: «اگر واقعه، اصلی داشت باید از بزرگ ترین عجایب عالم به حساب می آمد؛ زیرا انگیزه برای نقل آن بسیار است، نه این که تنها برخی از علما آن را نقل کنند».(1)

پاسخ:

اولاً: بلکه برعکس، دواعی بر عدم نقل آن زیاد بوده؛ زیرا مردم در ایام حکومت بنی امیه دشمن امیرالمؤمنین علیه السلام بوده اند، و از آنجا که این واقعه کرامتی برای امیرالمؤمنین علیه السلام است، لذا در صدد اخفای آن برآمدند، جز برخی از افراد منصف که آن را نقل کرده اند.

ثانیاً: این ایراد را می توان به معجزه شقّ القمر نقض کرد، که آن را هم تنها برخی از صحابه و علما نقل کرده اند.

3 - تنافی خصوصیات روایت

او همچنین می گوید: «خصوصیات روایت مختلف است، و این دلالت بر کذب واقعه دارد».(2)

پاسخ:

تنافی خصوصیات روایات ردّ شمس دلالت بر کذب اصل واقعه ندارد، بلکه فقط