امام شناسی و پاسخ به شبهات (امامت در حدیث) صفحه 490

1- 1946. علی بن ابی طالب علیه السلام بقیه النبوه و خاتم الخلافه، ص 110.

2- 1947. منهاج السنه، ج 4، ص 32.

3- 1948. همان، ص 361.

ثالثاً: زرقانی مالکی می گوید: «احادیث بسیاری درباره عقد اخوّت بین پیامبر صلی الله علیه وآله و علی علیه السلام رسیده و ترمذی آن را نقل کرده و تحسین نموده و نیز حاکم نیشابوری آن را نقل کرده و تصحیح نموده است...».(1)

رابعاً: برخی از بزرگان اهل سنت در مقابل ابن تیمیه ایستاده و تضعیف و ردّ او را جواب داده اند؛ از آن جمله ابن حجر در «فتح الباری» است. او بعد از نقل اشکال ابن تیمیه که گفته است: «تشریع مؤاخاه به جهت ارفاق بر یکدیگر و تألیف قلوب مردم نسبت به یکدیگر است و این درباره پیامبرصلی الله علیه وآله با هیچ کس معنا ندارد»، می گوید: «این توجیه در حقیقت ردّ یک نصّ است به قیاس».(2)

زرقانی مالکی نیز ابن تیمیه را به جهت ردّ حدیث «مؤاخاه» مذمّت کرده است».(3)

شواهد حدیث «مؤاخاه»

از برخی احادیث صحیح السند مضمون حدیث «مؤاخاه» استفاده می شود. اینک به برخی از آن ها اشاره می کنیم:

1 - حاکم نیشابوری به سند صحیح که خود تصریح به صحّت آن کرده و ذهبی نیز با او در این امر موافقت نموده است، نقل کرده که رسول خداصلی الله علیه وآله خطاب به ام ایمن فرمود: «ای امّ ایمن! برادرم را دعوت کن تا نزد من بیاید. ام ایمن عرض کرد: آیا او برادر توست و در عین حال او را به نکاح دخترت درمی آوری؟ حضرت فرمود: آری ای امّ ایمن!»(4)

2 - و نیز حضرت صلی الله علیه وآله خطاب به حضرت علی علیه السلام فرمود: «و امّا انت - یا علی! - فأخی و ابو ولدی و منّی و الی»؛(5) «و امّا تو - ای علی - پس برادر و پدر فرزندان من و از من و به سوی منی.»