امام شناسی و پاسخ به شبهات (امامت در حدیث) صفحه 580

1- 2389. شرح ابن ابی الحدید، ج 3، ص 15؛ فجر اسلام، احمد امین، ص 275.

2- 2390. همان؛ فجر الاسلام، ص 213.

3- 2391. کتاب الموضوعات، ج 1، ص 225.

4 - گروهی دیگر جعل حدیث بر هر کلام حسن را جایز شمردند.

5 - و برخی نیز به جهت اهداف و اغراضی خاص، حدیثی را اختراع می نمودند.(1)

و نیز می گوید: «من احادیث بسیاری را که در فضل ابوبکر نقل می کنند ذکر نمی کنم؛ زیرا برخی از آن ها از حیث معنا صحیح است ولی از حیث سند و نقل ثابت نیست، و برخی نیز بی معنا است و دائماً آن ها را از زبان عوام مردم می شنوم...».(2)

2 - وجود کذّابین

با رجوع به کتاب های رجال اهل سنت پی به وجود اشخاصی خواهیم برد که در سلسله احادیث بسیاری قرار گرفته اند ولی به تصریح علمای رجال از خود اهل سنت متّهم به کذب و جعل و تزویرند. اینک اسامی برخی از آن ها را ذکر می کنیم:

1 - ابان بن جعفر ابوسعید بصری؛ بسیار دروغگو و جعل کننده حدیث بر رسول خدا است.(3)

2 - باذام ابوصالح؛ تابعی کذّاب است.(4)

3 - جارود بن یزید ابوعلی عامری؛ وی بسیار دروغگویی است که جعل حدیث می کند.(5)

4 - حبیب بن ابی حبیب؛ از دروغگوترین مردم بوده و تمام احادیث او جعلی است.(6)

5 - خالد بن اسماعیل ابوالید المخزومی؛ او متروک بوده و به احادیثش احتجاج نمی شود، جعل حدیث می کرد و به افراد ثقه نسبت می داد.(7)

6 - داوود بن عبدالجبار ابوسلیمان مؤذن؛ بسیار دروغگو بوده و منکر الحدیث است. سزاوار نیست که احادیثش مکتوب شود.(8)