امام شناسی و پاسخ به شبهات (امامت در حدیث) صفحه 604

1- 2494. تهذیب التهذیب، ج 1، ص 106.

2- 2495. صواعق المحرقه، ص 46.

3- 2496. مجمع الزوائد، ج 9، ص 53.

4- 2497. الجامع الصغیر با شرح مناوی، ج 1، ص 56.

پاسخ:

اولاً: همان گونه که اشاره شد حدیث ابن مسعود مورد تضعیف خود ترمذی نیز واقع شده است.

ثانیاً: حدیث حذیفه نیز قبلاً با تمام طرقش مورد تضعیف قرار گرفت.

ثالثاً: ابن عدی در «الکامل» گرچه این متن را با سندهای مختلف نقل کرده است.(1) ولی در تمام سندهای آن مسلم بن صالح، از حمّاد بن دلیل، از عمر بن نافع از عمرو بن هرم وجود دارد که تمام آنان ضعیف الحدیث می باشد.(2) خصوصاً آن که مسلم بن صالح مجهول است.

5 - حدیث عبداللَّه بن عمر

حدیث «اقتدای به شیخین» را ذهبی از احمد بن صلیح، از ذی النون مصری، از مالک از نافع از ابن عمر نقل کرده است، وی بعد از نقل آن می گوید: «این حدیث، غلطی است از احمد که بر آن اعتماد نمی شود».(3)

و در جایی دیگر می گوید: «این حدیث اصلی از روایت مالک ندارد».(4)

ابن حجر نیز این حدیث را از ابن عمر نقل کرده ولی از عقیلی نقل می کند که او بعد از تخریج آن گفته: این حدیث منکری است که اصلی بر آن نیست.

از عبارات ذهبی و ابن حجر و دیگران استفاده می شود که حدیث عبداللَّه بن عمر به تمام طرقش باطل است.

6 - حدیث جدّه عبداللَّه بن ابی الهذیل

ابن حزم گرچه این مضمون را در کتاب «الاحکام فی اصول الاحکام»(5) نقل کرده