امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 183

1- 475. درّ المنثور، ج 5، ص 317.

2- 476. همان، ص 316.

3- 477. کافی، ج 1، ص 215.

4- 478. امالی صدوق رحمه الله، ص 217؛ بحارالأنوار، ج 46، ص 313.

اصطلاحات «امام» در قرآن

اصطلاحات «امام» در قرآن

در قرآن کریم کلمه «امام» در اصطلاحات گوناگون به کار رفته است:

1 - امام به حقّ

کلمه «امام» بر امام به حقّ که از جانب خداوند منصوب می شود در قرآن به کار رفته است.

خداوند متعال می فرماید: { وَجَعَلْناهُمْ أَئِمَّهً یهْدُونَ بِأَمْرِنا}؛(1) «ما آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به امر ما هدایت می کنند.»

و نیز درباره حضرت ابراهیم علیه السلام می فرماید: { إِنِّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِماماً}؛(2) «به طور حتم من تو را برای مردم پیشوا قرار دادم.»

2 - امام کفر وضلالت

اطلاق دیگر کلمه «امام» بر پیشوایان ضلالت و گمراهی است، که مردم را به کفر و دوزخ دعوت می کنند.

خداوند می فرماید: { فَقاتِلُوا أَئِمَّهَ الْکُفْرِ}؛(3) «پس با امامان کفر قتال کنید.»

و نیز در جایی دیگر می فرماید: { وَجَعَلْناهُمْ أَئِمَّهً یدْعُونَ إِلَی النّارِ}؛(4) «ما [با رها کردنشان به حال خود] آنان را رهبرانی قرار دادیم که مردم را به دوزخ دعوت می کنند.»

3 - صحف موسی علیه السلام

و نیز عنوان «امام» بر صحیفه های حضرت موسی علیه السلام یعنی تورات اطلاق شده است، آنجا که می فرماید: { وَمِنْ قَبْلِهِ کِتابُ مُوسی إِماماً وَرَحْمَهً}؛(5) «و از قبل او کتاب موسی است که امام و رحمت می باشد.»

4 - لوح محفوظ

خداوند متعال می فرماید: { وَکُلَّ شَی ءٍ أَحْصَیناهُ فِی إِمامٍ مُبِینٍ ؛(6) «و هر چیزی را در امام مبین [لوح محفوظ] شماره نموده ایم.»