امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 203

1- 530. التفسیر الکبیر، ج 12، ص 27.

2- 531. شرح تجرید، قوشچی، ص 368.

3- 532. شرح الواقف فی علم الکلام، ج 8، ص 360.

4- 533. شرح مواقف، ج 8، ص 360.

5- 534. شرح مقاصد، ج 5، ص 270.

الفاظ حدیث

الفاظ حدیث

اهل سنّت شأن نزول آیه را به طرق مختلف در کتب روایی و تفسیری خود نقل کرده اند. اینک به برخی از سندهای صحیح آن اشاره می کنیم:

1 - روایت نسائی

نسائی بنابر نقل ابن اثیر از رزین صاحب کتاب «الجمع بین الصحاح السته» از عبداللَّه بن سلام نقل کرده که گفت: من و گروهی از قومم خدمت رسول خداصلی الله علیه وآله رسیدیم و عرض کردیم: قوم ما از هنگامی که اسلام آورده ایم با ما به مقابله پرداخته اند و قسم خورده اند که با ما سخن نگویند. در این هنگام بود که آیه { إِنَّما وَلِیکُمُ...} بر پیامبرصلی الله علیه وآله نازل شد. بلال برای نماز ظهر اذان گفت، مردم مشغول نماز شدند، برخی در حال سجود و برخی رکوع، در این هنگام سائلی در خواست کمک نمود. حضرت علی علیه السلام انگشتر خود را در حال رکوع به سائل داد. خبر به رسول خدا صلی الله علیه وآله رسید. پیامبر این آیه { إِنَّما وَلِیکُمُ اللَّهُ...} را بر ما قرائت نمود.(1)

رزین، همان رزین بن معاویه است که به امام، محدّث و شهیر توصیف شده است.(2)

2و3 - روایات ابن کثیر

ابن کثیر تعدادی از روایات را در ذیل آیه «ولایت» آورده، و در برخی از سندها اشکال می کند، ولی بعد از ذکر یکی از آن روایات می گوید: «این سندی است که اشکالی ندارد.» همو حدیث را به سند دیگری نقل کرده ولی درباره آن سکوت اختیار نموده است. سند آن این چنین است:

ابن ابی حاتم، از ابو سعید اشجّ، از فضل بن دکین ابونعیم احول، از موسی قیس حضرمی، از سلمه بن کهیل نقل می کند که گفت: علی علیه السلام انگشتر خود را در حال رکوع صدقه داد، در این هنگام بود که این آیه نازل شد: { إِنَّما وَلِیکُمُ...}.(3)