امام شناسی در قرآن و پاسخ به شبهات صفحه 204

1- 535. جامع الاصول، ج 9، ص 478.

2- 536. سیر اعلام النبلاء، ج 20، ص 204.

3- 537. تفسیر ابن کثیر، ج 2، ص 64.

- عبدالرحمن بن ابی حاتم بی نیاز از تعریف است.(1)

- ابوسعید اشجّ که اسم او عبداللَّه بن سعید کندی است، ثقه بوده و از رجال صحاح ستّه به حساب می آید.(2)

- فضل بن دکین نیز از رجال صحاح ستّه و مورد وثوق و از بزرگان شیوخ بخاری به حساب می آید.(3)

- موسی بن قیس حضرمی، گرچه موصوف به تشیع است ولی صدوق دانسته شده است.(4) سلمه بن کهیل نیز نزد آن ها ثقه بوده و از رجال صحاح ستّه به حساب می آید.(5)

4 - روایت طبری

ابو جعفر طبری می گوید: «و امّا قول خداوند: { وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلاهَ وَیؤْتُونَ الزَّکاهَ وَهُمْ راکِعُونَ ، بین اهل تأویل در مقصود از این جمله اختلاف است، برخی می گویند: مقصود علی بن ابی طالب است. و برخی نیز مقصود از آن را جمیع مؤمنین می دانند. آن گاه از اسماعیل بن اسرائیل رملی، از ایوب بن سوید، از عتبه بن ابی حکیم در مورد آیه { إِنَّما وَلِیکُمُ...} نقل می کند که مراد، علی بن ابی طالب علیه السلام است.»(6)

- اسماعیل بن اسرائیل رملی کسی است که مورد وثوق بوده و از او به «صدوق» تعبیر شده است.(7)

- ایوب بن سوید؛ از رجال ابی داوود، نسائی و ابن ماجه بوده و بنابر تصریح ابن حجر «صدوق» است.(8)